maandag 22 juli 2024

Nog 11 kilometer tot Michel en Johanna. Ik pik het niet meer dat ze me pikken.

 Goedenavond, bonsoir.
Het is nu nog 11 kilometer tot het plaatsje Franchesse, waar Michel en Johanna wonen. Ik had er natuurlijk gemakkelijk vanavond al kunnen zijn, vanmiddag zelfs, maar ik vind het fijner om vanavond nog een eigen plekje te hebben, waar ik op mijn eigen manier kan koken. Bovendien kom ik voor de mensen onverwachts en dan kun je ze beter 's morgens overvallen dan tegen de avond. Van Michel weet ik dat hij gauw excité is, en dan niet goed slaapt. Ik kem hem heel goed want heb een paar jaar met hem samengeleefd in de jaren 80.
Natuurlijk kan het ook zijn dat mijn bezoek slecht uitkomt of dat ze morgen toevallig weg moeten. Het hoort allemaal bij de verrassingen. 
Zeker is dat ik hier nu op een lekker plekje zit te kamperen.  Er zijn een paar muggen actief en ik ben vast in de tent gaan zitten. Voor vannacht zal ik zorgen dat ze niet binnenkomen, zoals de afgelopen nacht wel het geval is geweest. Ik had aangenomen dat er geen muggen waren en de tent daarom niet hermetisch afgesloten. Maar vannacht kriebelde het van alle kanten en sliep ik een periode niet.
Nu heb ik me voorgenomen het niet meer te pikken dat ze me pikken. 
In het dorpje Couleuvre, één kilometer geleden, heb ik vanmiddag heel geduldig gewacht tot het winkeltje open ging. Het zou om 4 uur zijn, maar het was pas half vijf toen de deur werd opengemaakt. Een onooglijk uitziend vrouwtje dat in de buurt woonde was in dat half uur al wel drie keer komen kijken en een andere klant uit het dorp ging tevergeefs weer naar huis. Maar ik had alle tijd dit keer en was vooral blij dat de winkel überhaupt open ging, zodat ik niet extra om moest rijden om aan mijn eten te komen. 
Tegenover de winkel, waar ook een café bij hoorde werd ik geboeid door een prachtige,  levensechte muurschildering. 





Dichterbij komend zag ik dat de bloemen op de voorgrond van het echte soort waren.




Ook staat er een porseleinmuseum.






En een bibliotheek in stijl 



Ben vandaag ook door een imponerend groot bos gekomen. 22 kilometer lang doorsneed mijn weg het Bois de Ronçais. Als ik me goed herinner heeft Michel het er wel eens over gehad, dat hij als beeldhouwer daar  bezig geweest is.

Misschien is dit wel van hem. Dit soort totems heeft ie veel gemaakt. 


Voor vannacht heb ik een kleiner bosje besteld.


Hier word ik zeker niet overvallen door bezoekers. Het grote bos was duidelijk ingericht voor publiek. Meerdere auto's zag ik langs de kant staan.



Daar op het einde is de weg waar ik vandaan kwam. Het eerste stuk pad was erg drassig,  getuige de vele regen die hier gevallen is.


Op de status van WhatsApp zit ik in de tent, die gisteren net op tijd opstond voor de regenbui die je hoort neerdalen. 

Wat nu komt vindt Michel heel leuk:


Spreuk van de dag. 


Quand on travaille avec plaisir on s'amuse sérieusement.


Als je werkt met plezier amuseer je je op een serieuze manier. 


Prettige avond. 


B o n n e  S o i r é e.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten