Wegversperring door schapen toen ik op weg was naar Montmorillon voor boodschappen. Weer feest bij Mateo: Dochter Cerise jarig.

 Goedenavond,  bonsoir.

Het is weer laat, erg laat dat ik aan schrijven toekom. Vandaag is dochter Cerise van Mateo en Floriane acht geworden. Ze hadden Tom en mij gevraagd of we wilden komen. Toen we om acht uur klaar waren met eten ben ik gegaan, met de accordeon dit keer in de fietstas. De vorige keer waren we erheen gelopen. Ik wilde een half uurtje even mijn gezicht laten zien en de accordeon laten horen, maar het liep weer uit. Mateo kwam me tegemoet gelopen. 

Swingend hebben we elkaar begroet.

Er werd weer vuur gemaakt voor het braden van worstjes en ander vlees.

De vader van Mateo pakte net als zaterdag de accordeon weer. Hij speelt piano, dus de accordeon was hem niet helemaal vreemd.

Thuis heb ik vanavond weer ratatouille gemaakt voor ons vieren: Ellen,  Andries,  Tom en mij. Daartoe en voor andere boodschappen ben ik vandaag naar Montmorillon gefietst, wat 12 kilometer heen is.

In plaats van de gewone weg had ik op de heenweg de route genomen die Google maps als beste route aangeeft. Ik heb wel eens vaker mijn neus gestoten door dit te doen en ook nu baalde ik weer verschrikkelijk toen de beste route mij over dit soort paden leidde:

Ook waren er stukken bij van grof gesteente,  geschikt voor mountainbike, maar niet voor een gewone fiets. Gelukkig was deze fiets nu niet beladen.

Doch.....mijn boosheid sloeg om toen ik plots een hele kudde schapen mij tegemoet zag komen. Een welkom oponthoud want dit gaf me gelegenheid om een en ander te verfilmen.

De vrouw gebood mij om iets terug te gaan en me te verschansen,  zodat de schapen niet afgeschrikt werden en de wei in konden lopen. 

Op de status van WhatsApp staat het filmpje. 

Op mijn vraag hoeveel schapen ze had was het antwoord: 460, maar ze had ze niet allemaal bij zich.

Dus uiteindelijk leverde me dit ogenschijnlijk onnodige afzien toch iets leuks op.

Op de terugweg nam ik weer de gewone departementale weg en die is ook heel rustig hoor. Op zoek naar een plekje om wat te eten trof ik een vissersstekje aan de rivier. 

Het kwam nog mooi uit ook dat het overdekt was, want er viel een buitje.

Spreuk van de dag. 

Het leven is een feest,

totdat je er bent geweest.

En dan mag ik nu weer gaan slapen. Het is kwart voor twaalf. 

T o t   M o r g e n. 

À demain