Vanavond was het kwart over zes toen ik dit plekje vond.
Te laat dus voor de avondklok.
Maar beter laat dan nooit, want het is weer een vrije plek in het bos dat op de kaart stond, maar waarvoor hard gewerkt moest worden om er te komen over een weg van klimmen en dalen en na een dag waarop veel gefietst werd.
Niet altijd ging het gemakkelijk.
Het begin was door de berijpte velden en de hele dag door voelde je die kou in je gezicht.
In het stadje waar ik rond twaalf uur was miste ik weer een gezellig cafeetje om even bij te komen..
In het zonnetje voor de kerk at ik toen maar wat witte bonen uit een potje in plaats van de koffie.
Zou het daardoor gekomen zijn dat ik vanmiddag een rommelige buik had?
Misschien was het beter om vanavond eens helemaal niet te eten. Dat kwam wel uit want toen ik de laatste grote plaats verliet had ik nog geen avondeten in de fietstas, omdat ik geen zin had om daarvoor helemaal een berg af te dalen (en weer te beklimmen)
Maar tien kilometer voor hier was er in een dorpje een kruideniertje en zo heb ik zojuist weer het gebruikelijke tafereel volbracht en mijn buikje vol gegeten met bloemkool.
In de hoop dat dit geen verdere innerlijke opstand gaat veroorzaken.
Wel fijn dat het vandaag flink opgeschoten is. Van het slechte weer dat me in het vooruitzicht is gesteld wil ik zo weinig mogelijk meemaken en daarom denk ik nu wat meer vooruit dan ik gewoon ben.
Nu ben ik hier, op dit puntje van de aardkloot.
Inmiddels half negen en de laatste koude nacht gaat in.
Een goede nachtrust gewenst voor eenieder.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten