Rond twaalf uur was ik in de plaats waar supermarkt Super U stond aangegeven.
Daarvoor moest ik wel een kilometer extra fietsen, een andere richting op, en naar beneden.
Liever niet , want dat betekende ook een extra klim.
Maar ik overwon mijn weerzin. Per slot moest er toch geluncht worden binnenkort en de melk en het broodbeleg waren op.
Al een tijdje had ik mezelf al een radiootje beloofd.
Die was ik deze reis vergeten mee te nemen en eigenlijk hoort zoiets bij de reisbagage.
'S-avonds even gezellig tijdens het eten naar (vooral) de sport luisteren.
Nu is de interesse wat meer uitgebreid naar de coronaperikelen, hoewel het ook niet altijd goed is voor je gemoed om alles te weten.
Af en toe even via de smartphone luisteren deed ik al wel een half uur per dag. Maar niet langer want dat kost accu.
En daar hadden ze dus die apparaatjes, die mij mijn hele leven al bekoren. Ik hou van radio, in tegenstelling tot televisie.
Meteen maar buiten voor de winkel uitgepakt en er de drie benodigde batterijtjes ingedaan.
En hij deed het.
Fijn, nu kan ik met een gerust hard langer luisteren.
Via de smartphone zal ik nog wel af en toe de Nederlandse zenders aanzetten.
Ook lagen er powerbanks, dat zijn accu's waarmee je onderweg je smartphone kunt voeden.
Hiervan heb ik er al wel drie bij me, maar die zijn al heel oud en dus hebben ze minder power.
Even gedraald. Zal ik het doen, niet doen?
En uiteindelijk ook een exemplaar gekocht.
Goed om een verse erbij te hebben, daar de telefoon soms nogal raar omspringt met zijn lading.
Twee kopjes koffie in het zonnetje op een bankje completeerden mijn tevredenheid.
Ach, het mocht wel na een ochtend die koud begon.
Toen ik mijn laarzen voor het eerst gebruikte om vanuit mijn bed in het beijste gras te stappen leek het wel alsof het winter was.
De schaduw van het bos maakte dat de zon er niet bij kwam, terwijl elders de natuur zich klaarmaakte voor een prachtige dag, waar ik, eenmaal op de fiets, ook van mocht genieten.
Mijn gisteren nat geworden sokken dienden nu als handschoenen en werden zo in de loop van de dag wel droog, terwijl de handsokken van gisteren nu weer aan mijn voeten gingen, met gaten en al.
De middag verliep prettig en eindigde met het laatste uur fietsen op een groene route, een tot fietspad gebombardeerd oud spoorlijntje.
Zoals de kaart voorspelde liep die uit in een waar bos, het eerste sinds twee dagen fietsen, en daar lig ik nu gevleid op een zacht tapijt van bladeren met mijn tent.
De prei heb ik tot me genomen, die ik vond in een toevallig opduikende winkel.
Morgen geen witte wereld hier, nu lijkt het ook al wat warmer dan gisteravond.
BONNE NUIT, welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten