Afgelopen nacht ging ik van het ene avontuur in het andere.
De meest spectaculaire dromen rijgden zich aaneen.
Maar zo zie ik mijn verblijf op aarde ook. Voor een aantal jaren ben ik op deze planeet gezet en ik moet zeggen dat ik m prachtig vind en het leven boeiend.
Je hoeft daarvoor niet speciaal op reis te gaan, zoals ik, maar de ongewisheid ervan daar hou ik van en daarbij horen ook de moeilijke momenten.
Vandaag waren die er niet veel.
Rustig aan begonnen op de plek van gisteren met de eventuele mogelijkheid om nog een dag te blijven.
Maar het meegemaakt hebben van enkele uren zon om vitamine Z op te doen was genoeg en rond half twaalf vertrok de caravaan weer, op naar het bos van Compiègne waar ik nu weer onder de bomen ben.
Parijs wil ik niet verder zuidelijk benaderen omdat daar Corona meer huishoudt en daarom meer controle.
Daarom morgen in pal westelijke richting verder.
Want intussen is het zeker geworden dat mijn intenties zijn om Bretagne te bereiken met het al jaren in de planning liggende weerzien met Anneke.
Natuurlijk kan er nog van alles tussen komen, maar daar ga ik niet vanuit.
Die goede vriend Michel die in midden Frankrijk woont wordt nog even uitgesteld.
Met hem is er nauwelijks contact tussen de ontmoetingen door, maar het is altijd meteen als vanouds als ik onverwachts aan kom gefietst.
Nu is alles weer in gereedheid voor een mooie warme nacht met misschien weer nieuwe avonturen in de droomwereld.
Deze wens is ook voor de lezer.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten