Vandaag heb ik me maar eens een halve vrije dag gegund.
Het was een prima ritme vanmorgen zonder zorgen over de smartphone, die het nu weer beter doet.
Ik zag me zo een heel eind komen, ware het niet dat rond de klok van twaalf een ruïne zich aandiende, die zich aanvankelijk wel wilde lenen voor een kleine koekpauze in plaats van de koffie in een café.
Maar ik hou van ruïnes en bij nadere inspectie zag ik dat er veel ruimte omheen was.
Het werd een plek van andere activiteiten als fietsen en heb daar onder andere lekker aan mijn tweede mouw gewerkt terwijl de hele middag een vuur naast me brandde, bij afwezigheid van de zon.
Er is zeer veel dood hout aanwezig.
Mijn proviand had ik al ingeslagen dus mijn normale eethandeling heb ik zojuist ook kunnen doen.
Misschien past dit verhaal hier wel bij, dat ik enkele dagen geleden noteerde:
Het heden gaat soms verder dan het verleden, toen we nog niet wisten waar we waren.
Onze gedachten gaan soms sneller dan onze daden en daardoor vergeten we het een en ander, wat anders bewaard zou blijven in onze hersenen.
We lopen vooruit op het anticiperen zonder te weten hoe we nog terug kunnen.
"Marche arrière", zeggen ze in het Frans.
Hoe hard we lopen is niet altijd te meten, maar de tijd te vergeten leidt tot ongewenste situaties.
Daarom is het goed, en moet het zelfs, om af en toe gewoon stil te staan , zoals een ezel.
Dit is niet zomaar koppigheid maar een wijs voorbeeld voor ons doorlopers, doordravers.
Nu kwart voor acht sluit ik de tent voor vandaag en wens allen een plezierige avond .
BONNE NUIT.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten