De Nederlandse radio vertelde vanmorgen dat er windstoten met flinke buien zouden komen in Nederland.
Van hier weet ik het niet precies, maar omdat de wind toch al flink is aangetrokken was ik nogal kritisch voor de juiste tentplek.
Aan de rand van een bosje waar ruim plaats was durfde ik het toch niet aan, maar nu staat ie meer erin op een beetje onhandige plek, maar dat is het wel waard om een spooknacht te voorkomen.
Na vanmorgen weer een tijdje op de rustige plek te hebben vertoefd was rond twaalf uur de fiets rijklaar.
Maar halverwege de afstand bos-weg ging de voorband plots lek, dus toen moest ik er tegenaan.
Ik was rustig en de reparatie is goed gelukt, hoewel er geen scherpe voorwerpen in de buitenband gedetecteerd werden. En als zo'n prikker er toch inzit mag je zo weer alles op zijn kop zetten.
Nu neem ik aan dat er een scherpe doorn doorheengeprikt is en niet meegegaan is.
Ongeveer drie uurtjes gefietst vandaag.
Er was een kasteelruïne te zien onder andere.
En ergens een bok en een geitje.
Gelukkig was er ook een Aldi ergens te vinden, zodat mijn tassen weer overvol werden.
De avondmaaltijd, spinazie, moest maar onder de stieken bij gebrek aan ruimte.
Maar dat zit nu inmiddels weer in mijn buik.
Hier weer brandstof genoeg om het te bereiden.
Dit wordt echt de laatste kampeerplaats voor Tom.
Morgen vroeg in de middag denk ik er te arriveren.
En na Tom zijn er ook al allerhande verdere plannen.
Ben van harte uitgenodigd bij de tweelingzus van een goede vriendin, die ik nog nooit ontmoet heb.
Alleen woont ze wel in de Nièvre en dat departement gaat morgen op slot.
Dus dat is even kijken hoe we dat aan gaan pakken.
Tom en ik zijn het eens over het liedje: "We live one day at a time".
Het is, sinds wij elkaar kennen, en dat is 35 jaar, ons lijflied geworden.
Bye, bye, tot morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten