Vandaag begonnen aan de eerste etappe in regen en wind en gelukkig is het ook meteen de laatste etappe geworden.
Vijftig kilometer voor de eindstreep kwam Anneke zelf me verlossen op een moment dat ik helemaal in paniek was.
We hadden namelijk al afgesproken dat we elkaar zouden treffen in een klein dorpje om half vijf.
Maar toen ik , bij een kruisbeeld, aan het kijken was op de kaart of ik daar al bijna was bleek dat ik helemaal de verkeerde kant uit gereden was. Nu was het plotseling nog 14 kilometer en ik had nog maar een kwartier.
Anneke kan niet appen en ik besloot woedend en vloekend( onder dat kruis nog wel) om te kijken ergens diep in de fietstassen of ik haar nummer kon vinden toen er een auto stopte.
In dacht, oh, iemand die mijn ongenoegen ziet en mij wil helpen. ....
Was het toch Anneke die mij heel toevallig zag. Ze kwam langs gereden op weg naar de plek der afspraak en zag mij.
Dit toeval zorgde ervoor dat de toch al zeer moeilijke dag niet nog een staartje kreeg.
De ochtend begon nog droog en zelfs was de wind , die voor een storing uit vaak een zuidoostelijke richting aanneemt een beetje in de rug.
Toch was de ambiance guur en kil en het viel me zwaar om al die elementen aan te kunnen. Was waarschijnlijk ook nog wat ontdaan door het weinige eten van gisteren.
Maar gaandeweg vorderde ik toch wel en vatte ik moed uit het zicht op de eindstreep die eventueel en graag vandaag al gehaald kon worden.
Maar toen kwamen nog enkele uren van een verbeten gevecht tegen de storm die inmiddels wel recht op me af kwam.
Maar de verlossing is gekomen.
Inmiddels lekker warm bij de kachel.
Hier staat een eigen huisje voor me klaar met houtkacheltje waar ik straks lekker ga slapen.
Anneke heeft een heerlijke maaltijd bereid: taco's met een Mexicaanse groenteschotel daarin.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten