..................en een antwoord.
Vandaag begon de dag met een groot vraagteken.
Wat moet ik doen? Hoe moet ik het doen?
Zal ik naar de crematie van Jo gaan? Of toch maar laten schieten? En hoe kom ik in Nederland?
Gisteravond kreeg ik bericht dat mijn buren niet naar de crematie konden komen en ik dus ook niet met hen mee kon.
Reizen per trein vind ik verschrikkelijk. Het overstappen in Parijs alleen al en het sjouwen met vele spullen, waaronder de accordeon naar, in, tussen en uit de treinen.
Toch heb ik het zo wel een paar keer gedaan.
Maar nu is het dan nog extra ingewikkeld omdat binnen 24 uur van tevoren een test gehaald moet worden.
Een staaf in mijn neus....... Het idee alleen al, bah
Ook al gekeken naar bussen van Netflix.
En ook de meerijdsite van blabla.com bekeken.
En toen kwam er een appje van Harry.
Hij had het over de optie trein, waarop ik de optie Harry opperde, eigenlijk meer als grap.
Tot mijn verbazing , opluchting en ontroering antwoordde hij dat hij morgenochtend heel vroeg thuis vertrekt en 's-avonds bij mij is en graag een hapje mee wil eten.
Voor hem is het, hoewel kort, tevens een gelegenheid om weer eens mee te maken hoe het er hier voor staat.
De laatste keer dat hij hier bij mij te gast was is lang geleden, meer dan tien jaar schat ik.
Nu hebben we in principe twee hele dagen om hier samen te zijn.
Een mooie bijkomstigheid is dat mijn buurman en vriend Yvon, ardéchois van geboorte, zaterdag jarig is.
Harry heeft een warm hart voor hem. Een mooi weerzien zal het dus worden.
Heel blij dat de reis naar Nederland nu toch door kan gaan en op de manier die ik gisteravond al probeerde door de taxiformule aan enkele vrienden voor te leggen.
Harry leek mij niet het type daarvoor.
Maar zie.......
En ik mag een bijdrage leveren aan de afscheidsdienst.
Iets vertellen en tevens met de accordeon het lijflied van Jo spelen: "De Diligence" van de Alvera's.
Monique, de dochter van Jo, stemde daar mee in.
Ik denk dat ze hiermee blijer is dan met de mededeling dat ik niet kon komen, die ik vanmorgen nog overwoog.
Verder ben ik in deze blog schrijfkundig al vaak in de fout gegaan door SOWIESO niet te schrijven zoals het hoort. Een vriend wees mij erop.
Eigenlijk wist ik dat ook wel hoor, maar ik hou er wel van om van het precieze af te wijken.
Voortaan ga ik mijn leven beteren wat dit woord betreft.
Tenslotte twee mooie foto's van een correspondente uit Berkel Rodenrijs, die de zee ging bezoeken.
Een mooie zonsondergang gewenst en tevens een mooie opkomst voor morgen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten