Hoera hoera, de pijn is weg.

Was ik vanmorgen bij het opstaan nog twijfelachtig omdat de tand nog steeds goed voelbaar was, hoewel lang niet zo pijnlijk als gisteravond, in de loop van de dag is deze gevoeligheid geleidelijk verder afgenomen.

De opluchting wordt steeds groter.

Hoera, hoera, wat fijn om weer normaal te kunnen leven.

Een wonder ook om nu ineens van dat allesoverheersende geknaag af te zijn.

Vanmorgen met Tom en André nog koffie gedronken, begin middag verdween het rijdende huis van Tom weer richting Amsterdam.

André had een aanhanger vol met gestalde spullen uit zijn oude huis in Lith hierheen gebracht. Er leek veel hout voor mijn kachel bij te zitten, maar bij nadere beschouwing bleken de meubels vooral uit spaanplaathout te bestaan.

Gevolg is dat we nu een groot vuur hebben bereid, waar André nog steeds bij zit.

Zo was het een half uur geleden.

.en zo is het nu ongeveer, bezien vanaf de schrijfplek.

Daarvoor was er een kleiner vuur hier aan boord waarop ik de maaltijd voor André en mij bereidde.

Ja ja, in tegenstelling tot gisteren toen Tom alleen mocht eten achtte ik mijn mond weer in staat om het voedsel naar binnen te werken.

Zojuist de letter T weer opgeraapt en voor de letters    E    V  R  E  D  E    N    gelegd.

Dit woord past nu weer bij mij.

Ik kan ook weer lachen. De gevallen A staat nu weer tussen de   G , R ,en P.

Zoals gezegd bleef er dus van die meubels niet veel over voor de kachel, echter er was wel een bruikbare tafel bij, die al binnen staat en nog meer exterieurmeubelen.

Nou, dit was het dan voor vandaag.

Er komt nog een foto van Wineke die boven op de Mont Ventoux is geweest.

Met deze wijsheid van Lida wens ik jullie een onbezorgde nacht toe.