Jo uit Appeltern die lange tijd veerman was en dus vaak buurman als hij vaarbeurt had gaat bijna de aarde verlaten, kreeg ik gisteravond te lezen toen ik al in bed lag.
Al lange tijd was hij al niet meer de mens zoals ik hem toen meemaakte:Joviaal, behulpzaam, vrolijk en met een enorme mensenkennis.
Zijn hersenen gingen namelijk achteruit.
Nu bijna definitief het einde. Een verlossing voor hem, want het is niet fijn als je niks meer kunt of weet .
Maar het blijft toch altijd een rare gewaarwording dat iemand die er was er straks ineens niet meer is. Tenminste.......niet meer tastbaar.
Vandaag mijn trui weer eens ter hand genomen.
Bij eventueel snel vertrek van hier komt deze dan binnenkort af.
Er liggen er nog twee ten halve.
Er waren mooie wolken in een verder zonnige atmosfeer.
Zojuist me te goed gaan aan het overschot van het gezellige etentje gisteravond met Bruno en Wineke.
Aan
Bruno's door een wespensteek getroffen oog
was niet veel meer te zien.
Maar de foto die hij me liet zien van enkele dagen geleden was heel anders.
Zijn duim waar hij een stuk van afgesneden had had geen verband meer en zag er toch weer meer als een hele duim uit dan een verminkte.
Vanmorgen vroeg is hij weer naar Nederland gereden waar morgen na doktersbezoek zijn werk op hem wacht.
Gistermorgen is Hannie uit het ziekenhuis ontslagen en voelt zich fitter dan voor het hartinfarct.
Een fijne avond gewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten