Vandaag was om kwart voor vier de afspraak met Janssen voor het vaccin.
Het was maandenlang een hekel punt voor mij geweest, dat wel of niet vaccineren en dan ook nog de vraag waar, in Frankrijk of in Nederland.
Veel weerstand heb ik vooral tegen de manier waarop de Franse overheid de mensen chanteert, door ze uit te sluiten van het maatschappelijk leven, als ze niet luisteren.
Aan den lijve ondervond ik het door niet meer gezellig op een terrasje te mogen zitten in bijvoorbeeld de pauze van een optreden.
Heel erg vind ik ook dat deze maatregel maatschappelijk gedragen wordt.
Om de ziekte aan te pakken zijn de meest onmenselijke methoden geoorloofd, en worden die goedgekeurd door de meeste mensen.
En wat kan er verder nog bedacht worden om nóg meer mensen te dwingen over de streep te gaan, te laten doen wat ze eigenlijk zelf niet willen.
Ondertussen heb ik dan ook grote vragen of de wereldwijde vaccinaties die nu veel succes hebben op den duur averechts kunnen gaan werken.
Mensen kunnen niet goed vooruit kijken.
Laatst schreef ik al eens:"Bewijzen bewijzen niet alles"
Ik ben niet iemand om in de contramine te gaan.
Noch is het niet goed om me in mijn eentje terug te trekken ergens in de natuur. Ik kan het wel, maar als mensenmens kom ik toch meer tot mijn recht.
Enkele gevaccineerde vrienden die vrezen door mij aangestoken te worden kunnen me weer onbevreesd tegemoet treden, al is het alleen maar voor het idee.
Zelf ben ik nooit bang geweest. Mijn lijf heeft genoeg weerstand. Het heeft geen vaccin nodig om antistoffen te stimuleren.
Psychisch is mijn overgave echter de juiste stap.
De laatste maanden speelden er heel veel zenuwen. Vooral ' s nachts lag ik soms met bonzend hart, alsof er iets heel ernstigs dreigde te gebeuren.
Na de afspraak bij Janssen die ik donderdag maakte was dat allemaal plots voorbij.
En vanmiddag is het vonnis dus voltrokken.
Nu ervoor zorgen dat over een paar weken de papieren allemaal in orde zijn, want daar gaat het me ook om, om weer vrijer te kunnen reizen.
Als ik ooit naar Spanje ga dat ik dan niet bang hoef te zijn door de Guardia Civil aangehouden te worden.
Vandaag maandag is het toevallig ook marktdag in Ede. Het leek me een idee om er maar meteen ook een speeldag van te maken en vroeg te vertrekken.
Half acht de deur uit, half elf arriveerde ik op de markt.
Je ziet, het loopt niet over van de mensen. Sinds dat Ik hier, meer dan tien jaar geleden ook naar toe trok om te spelen is de toen nog levendige markt aardig gedecimeerd.
Veel zin in te spelen had ik ook niet toen ik dit zag.
Toen om elf uur de boekenwinkel open ging ben ik eerst het gele vaccinatieboekje gaan kopen, en kwart over elf had ik toch wel een geschikte speelplek gevonden.
Het was meteen weer raak, ik bedoel: de mensen werden meteen weer geraakt.
Wat fijn toch dat het me zomaar weer lukt om een dooie boel tot leven te wekken, inclusief mijzelf.
Daarna was er om half één de welverdiende koffie plus krentenbollen in de HEMA.
Daarna nog een uur gespeeld in de voetgangerszone van Ede.
Een selfie gemaakt.
Na een patatje werd het tijd om naar de Bennekomse Weg 24 te rijden.
En nu zit ik in het huis van Dick de kaaskoopman van Wageningen. Na mijn verbanning van afgelopen zaterdag zie ik hem nu toch als steunpunt tijdens mijn terugreis naar huis.
Hij is zelf even weg, maar ik blijf slapen. Hiervoor heeft hij snel en goed voor me gekookt.
Prei uit zijn tuin, aardappelen ook van eigen oogst.
Pompoen erbij en tuinkruiden. Even later stond er een grote pan soep op het vuur.
In zijn kast vond ik nog muesli. Het experiment mueslisoep is geslaagd.
Nu kwart over negen zal hij zo weer thuis komen.
Veel genoegen gewenst in deze late uurtjes.
We besluiten met het begin van deze dag.
Enne...... morgen gezond weer op.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten