woensdag 15 september 2021

Een vredig afscheid.

 

Daar zat hij en lachte ons toe, mijn vriend Jo Borneman.
Er was een groot scherm waarop meerdere dia's werden geprojecteerd.

Ongeveer kwart voor één kwam ik het terrein van begrafenisonderneming Dela opgefietst. Ik was al een keer voorbij gereden, mijn GPS volgend, die mij drie kilometer verder liet fietsen en midden ergens in de natuur op een zandpad mij  meldde dat de bestemming was bereikt.
Ik blij op tijd vertrokken te zijn thuis, in de marge van een uur was een ommetje van zes kilometer wel mogelijk.

Bij de wachtenden voor de ingang kwam ik aan de praat met vrienden van Jo , die in de jaren negentig met Jo en zijn vrouw bij mij hadden gelogeerd in de Ardèche.
Maar spoedig werd ik naar binnen geroepen om een zitplaats  te reserveren en er werd uitgelegd waar ik moest gaan staan tijdens het optreden.

Dit keer waren er heel veel fouten in mijn spel, maar de inhoud kwam over en ook de eraan voorafgaande toespraak was spontaan en uit het hart.

Ook vele anderen deden hun zegje. Er heerste vooral berusting, dat het goed was zoals het was nu.

Toen de koffietafel om drie uur voorbij was besloot ik om te vragen of Frans in Schaijk thuis was.
Geen antwoord. Maar wetende dat hij lang niet altijd op zijn telefoon kijkt ben ik toch de omweg maar aangegaan.
Niet thuis.
 In zijn tuin zit ik nu lui op een ligstoel de administratie te doen. Het is kwart over zes.
Als hij niet komt binnenkort moet ons weerzien nog maar even wachten en fiets ik door naar huis.
De kat van de buren kijkt ook al uit naar zijn komst, zo te zien.



De fiets heeft het prima gedaan tot nu toe. De banden waren nog hard vanmorgen en nu nog steeds. Ziehier wat een nette fiets ik nog had waarvan ik het bestaan even vergeten was.



Frans, die in fietsen grossiert had nog wel een geschikte fiets voor mij, schreef hij onlangs, maar met deze  kom ik deze Nederlandse periode wel door, neem ik aan.

Hier nog even een foto die aantoont hoe gezellig samen koffiedrinken wel kan zijn.

 Goedenavond allemaal, tot morgen.

Ps Op weg naar huis, na vier kilometer, fietste ik Frans ongeveer tegen het lijf, die kwam van Oss af . Met hem weer terug gereden naar zijn huis.


De hartelijke groeten van hem.

Geen opmerkingen:

Een reactie posten