Vandaag kreeg Bruno een wespensteek op zijn oog, kreeg Hannie een hartaanval en werd ik midden in de nacht getroffen door duizelingen.
Het was rond twee uur vannacht dat ik wakker werd terwijl de hele wereld om me heen draaide. Een rare gewaarwording.
Natuurlijk, zoals iedereen heb ik wel eens duizelingen die momentopnames zijn, maar dit keer ging dat draaien almaar door.
Pas als ik ging zitten met mijn hoofd op mijn knieën leek alles om me heen even tot rust gekomen.
Geen ervaring hebbende met dit soort situaties wist ik niet wat de risico's waren om te gaan lopen, het tuinhuisje uit naar de caravan.
Wel had ik mijn telefoon vast aangezet om eventueel iemand te kunnen bellen.
De eerste aanname was dat er iets met mijn hoofd aan de hand moest zijn, je gaat allemaal aan enge dingen denken.
Maar met behulp van het licht van de smartphone is het gelukt om niet vallend beneden aan te komen.
Daar was het van het zelfde laken een pak: vallen en opstaan.
Plat liggen op bed of op een zij ging niet zonder dat het carrousel weer in werking trad.
De enige manier om tot rust te komen was zitten op de rand van het bed met het hoofd op mijn knieën en de slaapzak om me heen.
Ondertussen was ik blij met mijn schone was die ik al uitzocht voor het geval dat ik naar het ziekenhuis zou moeten.
Al zittend op deze manier kon ik af en toe ook wegdommelen, want slaap had ik genoeg.
De ochtend kwam, de zon kwam boven de bergen uit en toen waagde ik het erop vanuit mijn schuilpositie naar buiten te treden.
Nu in het licht was de situatie beter te overzien, verdween het enge van alles een beetje. Want bovendien bleek het tollen minder te worden.
Ik was blij dat ik enkele vrienden nu het verhaal van de spannende nacht nu ontspannen kon vertellen.
Maar........wat schreef Hannie terug.........Ze was vanochtend met haar hondje aan het wandelen en werd onwel.
Bij thuiskomst pijn op de borst......Ze ging de dokter bellen.
Wat ik vermoedde kreeg ik enkele uren later te horen.
De afnemende zorgen over mijn toestand werden weldra overwoekerd door wat daar in Nuland aan de hand was.
We konden met elkaar en ook via haar dochter blijven communiceren gelukkig.
De operatie is snel gedaan , er is een stent in gezet en de verwachting is gunstig.
Moet enkele dagen in het ziekenhuis blijven, dat wel.
En voor haar zeer afhankelijke, eenkennige hondje Flip gaat een vriend zorgen.
Van Les Costilles via Nuland gaan we nu naar Perpignan. Daar is vanmiddag Bruno door een wesp gestoken op het oog.....
Een rare dag toch maar....
In mijn nood vannacht was ik blij dat Hennie en Janny nu in hun huis naast mij zijn, maar het bellen zou toch niet goed lukken vanwege slecht bereik .
Toevallig stelden ze vanmorgen voor om met zijn drieën bij de familie Bouix aan de overkant te gaan buurten.
En daar zaten we dan.
Hennie bewondert de uienoogst van Yvon en Olivier.
Hier legt Yvon uit.
Hier het uitzicht vanaf hun huis naar het oosten.
Het is kwart over acht.
Straks is het weer donker, maar heb vertrouwen dat de duisternis geen enge ervaringen zal geven vannacht.
Morgen zullen we het weten.
BONNE NUIT.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten