Een schril contrast is het hier vergeleken met gisteravond. Toen was het heel lang nog een vreselijk geraas van de auto's. Op een gegeven moment ben ik op die herrie gaan letten en dan krijg je er last van.
Ik kan een vriendin goed begrijpen die heel gevoelig is voor geluiden, speciaal die van vliegtuigen. Terwijl ik die niet eens hoor kan zij daardoor in alle staten zijn.
Maar nu is het volstrekte stilte dus tussen de bomen die in kaarsrechte rijen geplant zijn. Een beetje té stil zelfs. Maar de beschutting die ik hier heb is voor mij heel belangrijk.
De hele dag was het namelijk nagenoeg fietsen door een kale uitgestrektheid met af en toe een dorpje waar niks te koop was. Aan kamperen hoefde ik niet te denken voordat ik een winkel gevonden had.
Mijn smartphone heeft goede dienst gedaan, want toen ik rond twee uur vroeg waar winkels waren bleek er zesentwintig kilometer verderop een supermarkt te zijn. Dat was meteen de eerste van de hele dag, gezien vanaf Burgos. Daar was het om half tien koffietijd, maar ik had toen nog geen zin om achter eten aan te gaan.
Zesentwintig kilometer moesten dus vanaf twee uur nog worden afgelegd voordat ik überhaupt naar een eindplek kon gaan zoeken. Maar dat is gelukt. Aftellend bij ieder kilometerpaaltje kwam er na zesentwintig kilometer dit verlossende bord.
Brood vinden was me trouwens vanmorgen nog wel gelukt in een van de dorpjes waar ik door kwam.
Hoewel er geen bakker was kon ik in een café wel brood kopen, zoals mensen wie ik om een bakker vroeg mij uitlegden.
In de supermarkt heb ik onder andere een zak spinazie voor vanavond gekocht, waar volgens de verpakking zes mensen van kunnen eten.
Het eindpunt van de dag is dus heel rustig, de weg die ik bereed werd dat ook na Burgos. Hier was er namelijk parallel weer een kosteloze snelweg en was de N120 vrijwel voor mij alleen èn voor de vele andere fietsers die er zich op voortbewogen.
Daarachter op veilige afstand is de weg voor de vrachtwagens.
Wandelaars naar Santiago de Compostella ben ik vandaag helemaal niet tegengekomen. Wel iemand die de andere kant op liep. Én deze persoon:
Maar voordat het vandaag heel rustig werd was Burgos de grote plaats en één van de hoofdsteden op de Santiagoroute die op mijn pad kwam. De kathedraal moest natuurlijk op de foto.
Daarna ben ik koffie gaan drinken terwijl mijn zonnecollector energie opving voor mijn powerbank.
Daarna werd Léon de plaats om naar toe te leven, de volgende hoofdstad op het pelgrimspad.
Nog wel enkele dagen fietsen als ik dat grote getal bekijk.
Dit huis dat al spoedig opdook ergens tussen twee wegen in kan mij, op een andere manier dan de grote kathedraal, ook bekoren.
En nu zal ik maar weer eens ophouden met (be)schrijven. Acht uur geweest en de maan schijnt vaag door de bomen. Vanmiddag dacht ik dat er regen op komst was, maar toch niet denk ik. Ik wil het weerbericht niet weten.
De mij nog onbekende man die ik op weg naar of in Santiago de Compostella wil ontmoeten heb ik gisteren van mijn voornemen op de hoogte gesteld. Klaas is een vriend van vrienden van mij. Heb nog geen bericht terug gehad. Dus het blijft nog een beetje open.
Wel wil ik vrij zeker nu doorrijden tot die stad.
Groetjes allemaal en nog een paar gezellige uurtjes op deze tweede november.
Nog enkele muurschilderingen tot besluit.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten