Goedenavond, daar ben ik weer. Nog steeds in de herberg met de naam A Darsena do Frances.
De herbergier, Pito genaamd, zei net nog dat ik maar twee weken moet blijven hier, want zolang blijft het minstens regenen.
Mijn gastheer Pito met zijn trouwe viervoeter Paco.
Het is in ieder geval gezellig hier en ik voel me vrij. Heb net weer lekker eten gekookt op de elektrische kookplaat. Ditmaal was er geen meeëter. De nieuwe gast, Pedro uit Majorca, heeft zijn buikje volgegeten in een restaurant hier in de buurt. Hij werd door mij binnengelaten rond drie uur vanmiddag. Hij vroeg zich af hoe hij zijn kletsnatte schoenen in godsnaam droog kon krijgen. Maar daar had ik een antwoord op. Het trucje had ik juist vanmorgen afgekeken bij twee vertrekkende gasten. Zij kwamen op het idee om de föhn die hier ligt ervoor te gebruiken.
Zeer waarschijnlijk is die föhn hier ook voor bedoeld.
Vandaag had ik een beetje de rol van uitzwaaier.
De ontdeksters van de föhn gingen als laatsten.
Maar daarvóór mocht ik nog even met hen op de foto.
Deze vrouwen hebben elkaar drie jaar geleden op een santiagovoettocht ontmoet, maar wonen in Brazilië heel ver uit elkaar. Deze tocht was een gelegenheid elkaar weer eens terug te zien.
Bob uit Florida, Verenigde Staten, stapte eerder met frisse tegenzin de regen weer in voor een van de laatste etappes van zijn lange Camino.
Hij blijft na het volbrengen van zijn tocht nog een tijdje in Europa. Hij vliegt volgende week naar Istanbul om deze stad eens te bekijken en begin december bezoekt hij voor de derde keer in zijn leven Barcelona, een stad die hij erg mooi vindt.
En Denise verliet de herberg ook weer.
Hasta la vista.
Tussen de buien door scheen de zon vandaag af en toe en van die gelegenheid maakte ik gebruik om wat natte spullen droger te krijgen. Ik schrijf bewust droger want helemaal droog is het geheel nog lang niet. Er waren ook een T-shirt en een korte broek bij, die ik in het fonteintje van de keuken even gewassen had. Ook heb ik na drie dagen de natte tent eens uit de tas gehaald. Toen de natte binnentent bijna droog was kwam er weer een bui aan en daarna heb ik m maar onder het afdakje neergezet waar ook de fiets staat
En nu, half elf al, is het heel gezellig met Pedro. We hebben diepgaande psychologische gesprekken in het Spaans. En tussen de bedrijven door beëindig ik deze blog, maar niet zonder een foto van hem.
Vanavond staat op de status van Whatsapp een filmpje van hoe hij zijn natte schoenen staat te föhnen.
Welterusten
B u e n a s N o c h e s .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten