Vanmiddag is wandelaar Marc hier neergestreken die vanaf juni 2200 kilometer in de benen heeft.
Hij is uit München vertrokken met het doel het uiterste zuiden van Turkije te bereiken.
Hij loopt voor een goed doel. Hij vraagt een kilometervergoeding van één euro per kilometer aan zijn sponsoren.
Hij heeft een kilometerteller bij zich. In totaal wil hij tot vierduizend kilometer komen.
Hij heeft echter zijn doelstelling bijgesteld omdat hij belaagd werd door honden en hij het op een gegeven moment niet meer verantwoord vond om op dit traject door te gaan.
Van München naar Slovenië, dan Croatië, dan Macedonië, zo liep hij. Maar daarna kwamen
Albanië en Griekenland, waar honden hem het lopen lastig en (te) gevaarlijk maakten. "Het heeft geen zin", zei hij, "dat ik voor het goede doel dit loop en dan geblesseerd uit moet vallen".
Daarom had hij besloten om in het vliegtuig te stappen naar Sevilla om vandaaruit op de Santiagoroute kilometers te maken.
En zo is hij vandaag in deze herberg terecht gekomen.
Morgen blijft hij ook nog de hele dag, net als ik, die voor nóg twee dagen bijgetekend heb.
Ik neem gewoon de tijd. Wat kan mij het schelen, morgen komt er weer nieuwe regen en overmorgen ook, zo zijn de verwachtingen.
Vanmorgen heb ik dit uitgelaten gezelschap uitgelaten en uitgezwaaid.
De man, tweede van links en zijn vrouw, vierde van links, wonen op de Canarische Eilanden. Het jonge stel rechts woont in Madrid. Van de anderen weet ik het niet. De wandeltocht naar Santiago vanaf de Portugese grens is een soort familiereünie. Dit jaar doen ze dat eens op deze manier.
Het was bij het afscheid dolle pret. Dit kun je meemaken door de status van Whatsapp te bekijken.
Vandaag is ook deze dame vertrokken. Zij is Braziliaanse en vliegt vanavond terug naar haar land. Ze is dacht ik een week hier geweest, maar ik weet weinig van haar. Ze spreekt noch Spaans, noch Engels.
Ondertussen is Marc ook weer in de keuken. Hij gaat nu koken. Zelf heb ik zojuist iets opgewarmd in de magnetron dat van eergisteren dateert. Maar misschien is het niet genoeg.
Vandaag was er in Redondela weer koffie met krant.
Maar de supermarkt was dicht.
Daar had ik gisteren al op geanticipeerd door genoeg etenswaren in huis te halen.
Onderweg naar het dorp kwam ik een hele stoet Santiagogangers tegen.
Buen Camino, buen Camino, buen Camino.
Maar niet alleen nu, bij elke wandeling naar de koffie heb ik deze week pelgrims mogen begroeten.
Zo, nu brei ik maar weer eens een eind aan dit verhaal. Marc is straks klaar met zijn culinaire bezigheid en ik denk dat er ook wel een hapje voor mij bij is.
Marc
Een prettige avond nog is mijn wens.
B u e n a s T a r d e s .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten