Buenas Tardes, goedenavond.
Om maar met de deur in huis te vallen:
Het heden heeft eeuwigheidswaarde.
(Ik ben zo vrij om dit zo maar eens te vertalen)
Deze wijsheid vond ik vandaag op een muur in het plaatsje Sahagun, waar ik rond elf uur mijn koffiepauze mocht vieren.
En niet alleen dit viel er daar te bewonderen.
Kwart voor acht al bijna, en lekker gegeten. Zoals gisteren in de tent omdat het daar dan even lekker warm wordt. De hete damp van de etenspan trekt dan door de tent als de deksel eraf gaat om het bord te vullen.
Het is hier op de hoogvlakte best fris. Vannacht was de tent even beijsd en vanmorgen wees de thermometer nul graden aan en waren er witte plekken in de buurt.
Het is wat temperatuur betreft heel anders geworden sinds ik op de hoogvlakte fiets en kampeer. Overdag werd het vanmiddag een graad of vijftien, toen ik de tent in ging om warmte te zoeken bij een pan prei was het nog maar vijf.
Dat extra kille komt omdat er een beekje in de buurt is dat koude lucht om zich heen verzamelt.
Klaas, de pelgrim die vanaf half juni vanuit Amsterdam de weg naar Santiago de Compostella is opgegaan, heeft bevestigd dat hij het leuk vindt om mij te ontmoeten. We kennen elkaar nog niet, maar zijn beide vrienden van Annette en Thea. Annette, een goede vriendin, kwam een tijdje geleden op het idee dat als ik naar Santiago de Compostella zou gaan Klaas en ik elkaar zouden kunnen ontmoeten. Dit was voor mij de aanleiding om de camino een stukje te befietsen.
Hij was gisteravond op ongeveer tweehonderd kilometer van het eindpunt, terwijl ik daar een kleine vierhonderd vanaf zat.
Op dertien november denkt hij te arriveren.
Een rekensommetje leert mij dat ik per dag minimaal veertig kilometer moet afleggen om hem op of voor die datum te ontmoeten. Die dagafstand streef ik al een tijdje na en vandaag kwam ik tot achtenvijftig kilometers.
Er was minder wind dan gisteren, hoewel die nog wel tegen was. Heel lang ging mijn route parallel aan de wandelaars en die kwam ik vandaag redelijk wat tegen.
Ik kon niet bij iedereen stoppen en een praatje maken, maar met een vrouw uit Taiwan was het tot drie keer toe heel gezellig. Een kilometer voor Sahagun troffen we elkaar en daarna twee keer na het plaatsje.
Ook met een man uit Litouwen kwam ik in gesprek.
Zijn naam, Daniel, heb ik onthouden.
Zijn doel na Santiago is om naar de Filippijnen te gaan en daar wat te doen voor de mensen omdat daar veel armoede is.
Ik heb ontdekt dat mijn banden aardig aan het slijten zijn en dat ik een keer op zoek moet gaan naar een fietsenmaker. Nou, in het dorp waar ik vanavond door kwam was er een.
Maar of en wanneer ik hier die bandjes kan kopen is de vraag.
Half negen. Tijd om op te houden en ik heb zin in een toetje. Dat moet ergens zijn, maar ik geloof niet dat ik het bekertje al tegengekomen ben. Enfin, wees gerust, ik zal toch evengoed lekker slapen straks en dat is ook mijn wens:
B u e n a s N o c h e s .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten