Het heeft afgelopen nacht een haartje gescheeld of ik had in allerijl mijn kampeerplek moeten ontvluchten. Aanhoudende stortregens teisterden de tent, terwijl ik redelijk goed sliep in het vertrouwen dat de tent goed stond opgesteld, beveiligd ook tegen teveel wind. Echter op het eind van de nacht merkte ik dat mijn slaapmatjes kletsnat waren en dat kon dit keer niet komen van door de "voordeur" binnen glippend water. Oh heden, een doemscenario was uit aan het komen: De tent stond inmiddels op het water. Er was een rivier zich aan het vormen onder de tent. Verstijfd van de schrik richtte ik me op uit mijn liggende slaaphouding en bedacht een noodplan, terwijl de regen striemend op de tent bleef neerkomen. Ik zat letterlijk met mijn handen in het haar voorzover dat nog op mijn hoofd staat.
Maar........het hield op met regenen. Wat ik anders nooit doe deed ik nu wel: de weersverwachting bekijken op de smartphone. En die kondigde tot mijn grote opluchting aan dat het vanaf acht uur enkele uren droog zou zijn. Als ik het grondzeil aanraakte bleek de veerkracht van het water eronder ook minder te worden.
Het was nog even wachten tot de ochtendschemering de nacht kwam aflossen en toen stond ik op en kon de schade opmaken die meeviel. Mijn slaapzakken waren wel vochtig, maar niet drijfnat. Mijn slaapmatjes waren wel doorweekt.
Wat was ik blij dat ik mijn normale ochtendritueel af kon handelen, behalve dat de thee nu gezet werd op mijn gasje en met regenwater als basis. Ik hoefde alleen maar het tevele regenwater weg te gooien uit de pan, die tot de helft gevuld was ermee.
De voor de helft met regenwater gevulde pan.
Vandaag is het dus goed afgelopen, maar om te voorkomen dat ik morgenochtend wel in een zwemmende tent wakker word heb ik voor deze nacht een herberg gezocht en gevonden. Voor deze nacht en ook voor de volgende. Er wordt voor vannacht en voor morgen alleen nog maar meer regen aangekondigd. En verder kijkend blijft regen de hoofdrol vertolken in de film van het weer. Hoe ik dit nu allemaal op moet lossen weet ik niet.
Vanmorgen overwoog ik nog even om niet langs de Portugese kust naar het zuiden te fietsen, maar via de Spaanse hoogvlakte. Maar Salamanca is ook 450 kilometer en eer ik daar ben is het twee weken verder na nog veel grotere ontberingen in de bergen.
Dan toch maar de honderden millimeters regen over me heen krijgen die voor heel West-Portugal op het programma staan.
Het weerbericht voor de komende week voor deze plek, dat niet veel afwijkt van de vooruitzichten voor de hele Portugese kust.
Maar voor vannacht en de hele dag van morgen is er rust voor mij in de tent (die niet eens is opgezet).
Met ene Emmanuel uit Duitsland deel ik een kamer in een herberg.
Emmanuel is ook met de fiets en heeft er naar zijn zeggen tienduizend kilometer opzitten na drie maanden. Hij is al in het zuiden van Spanje en Portugal geweest en fietst nu naar de Spaans- Franse grens om daar de trein te nemen naar huis, waar hij met de Kerst moet zijn.
Er is ook nog een vriendelijk meisje uit Lissabon. Zij loopt de Portugese versie van de pelgrimstocht naar Santiago.
We mogen in deze herberg doen alsof we thuis zijn, dus ook zelf eten koken. Het ontbijt wordt aangeboden door de organisatie van de herberg en kunnen we naar eigen believen gebruiken.
De keuken met die gloeiende kookplaten waar ik minder verstand van heb dan van houtvuur.
Het fietsen was vandaag gelardeerd met enkele buitjes en ook wat zon. Er was heel veel verkeer op de weg en met mijn teveel wiebelende fiets was het vooral goed uitkijken geblazen. Een ongeluk krijgen geeft grotere problemen dan het twee weken door de stromende regen fietsen en kamperen wat me te wachten staat.
Veel foto's heb ik niet gemaakt met al die nattigheid, maar deze muurschildering deed me even stoppen.
Hier nog even een blik in mijn voor deze en volgende nacht droge slaapkamer.
Emmanuel ligt inmiddels al in zijn bed en ik ga nu ook horizontaal. Het is al half elf.
B u e n a s N o c h e s .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten