Goedenavond.
Het was half negen vanmorgen toen Ageeth en Marjolein vertrokken, twee uur later dan de planning.
Elfhonderd kilometer is een heel eind, dus het zal best laat worden eer ze thuis zijn.
Het viel niet mee om de vele spullen weer in de auto krijgen, die ze meegenomen hadden. Weliswaar was er nu minder etenswaar dan op de heenweg, maar deze keer moest er onder andere een schaap mee, zoals Ageeth het uitdrukte. Hiermee bedoelde ze de dikke wintertrui van pure zelfgesponnen schapenwol die ze van mij heeft gekregen.
Het was passen en meten voor Ageeth.
Hondje June bekeek het allemaal van binnenuit.
Het was een hele gewaarwording toen ik na het uitzwaaien weer in de caravan terug was. Niemand om me heen meer en wel veel meer ruimte doordat de spullen van de reizigers weg waren. Na een intensieve periode van tien dagen kon ik deze rust en stilte zeer waarderen. Maar ook was dit samenzijn goed voor mij. Hoewel ik prima alleen kan zijn moet ik oppassen niet te eenzelvig te worden. Op elkaar afgestemd te zijn, daar draait het toch om in ons leven.
Na een uurtje gemijmerd te hebben ben ik naar de nieuwe blogplek gereden, die ietsjes meer verscholen ligt dan de vorige. Hier heb ik onder andere uitgebreid de voetbaluitzendingen van vorig weekend bekeken, want daar had ik toen geen tijd voor. Afgelopen vrijdag zat ik hier ook met de hondjes. Toen zat ik net als nu naast een mesthoop, maar vandaag bracht deze mesthoop me op een idee: Elke keer als ik hier kom een emmer volgooien met mest en meenemen voor bemesting van mijn tuintjes!
Een mesthoop naast mijn blogplek brengt me op een lumineus idee
Vanavond nu ik weer hier ben staat de eerste lading klaar om mee naar huis te nemen.
Deze mesthoop zal van een zekere Nicolas zijn die hier in de buurt veel grond pacht voor zijn beesten. Een aantal jaren geleden had hij een mesthoop op drie kilometer klimmen van mij vandaan en heb ik zo ook mest naar me toegehaald, na er toestemming voor gevraagd te hebben. Toen ging ik wel altijd met drie of vier emmers tegelijk ernaartoe. Maar deze stapel ligt veel praktischer, is dichter bij huis ook. Na twee weken bloggen heb ik zo toch wel snel een aardige hoeveelheid mest thuis.
Op dit moment, kwart voor negen, krijg ik bericht van de dames dat ze in Maastricht zijn met prachtig weer. Hier was het vandaag weer grijs zoals de meeste dagen dat mijn gasten er waren.
Toen ik net even in de krant las kwam ik er weer een leuke uitdrukking tegen.
Uitdrukking van de dag.
Passer comme une lettre à la poste.
Deze uitdrukking wordt gebezigd als je iets moet doen wat heel eenvoudig is. Letterlijk betekent het: Dat gaat net zo gemakkelijk als een brief posten. Met andere woorden:
Dat is een fluitje van een cent.
Een goede nachtrust is mijn wens.
B o n n e N u i t.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten