Goedenavond.
Zo, het warme eten is weer achter de kiezen, zij het met enige moeite, want het is weer benauwd weer. Maar onweer wordt vandaag voor de verandering niet verwacht. Morgen wel vanaf elf uur al. Hopelijk valt het mee, want dan hoop ik op de markt van Bourg St-Andeol te kunnen spelen.
Bourg St-Andeol waar morgen markt is, is ongeveer te zien vanaf mijn kampeerplek.
Toen ik net zat te eten kwamen twee hondjes op bezoek, die met hun baasjes aan het wandelen waren.
Ze waren beide al eerder langsgekomen op de heenweg en met de vrouw hadden we een leuk praatje.
Een filmpje van het een en ander komt op de status van Whatsapp.
Afgelopen nacht deed mijn schouder gelukkig weer normaal en mijn rug was ook iets beter hanteerbaar. Gelukkig maar. Als alles heel stroef gaat voel je hoe kwetsbaar je bent, terwijl ik anders de hele wereld aan kan. Maar ik mag niet klagen. Ik heb er vanmorgen op de markt eens op gelet hoeveel mensen strompelend zich een weg moeten banen.
Het optreden begon erg goed, maar zakte na de koffie in omdat toen een hele hoop kinderen op het marktpubliek werd losgelaten.
Hier verzamelen de kinderen zich,bleek later.
Het leek een soort enquête waarbij de kinderen op iedere marktbezoeker afsprongen, ook op mij, maar daar stond ik helemaal niet voor open. Na een tijdje heb ik eieren voor mijn geld gekozen en ben ergens anders gaan staan, waar het echter veel minder gezellig was. Daarna ook nog een kwartier in de veel te warme zon, om het laatste half uur in een soort tunneltje wel weer mijn draai te hebben kunnen vinden en de aandacht van het publiek. Eind goed, al goed dus.
Heel veel vogelgeluiden hier op deze plek aan de Rhône. Er zijn nachtegalen bij. Jammer dat dit op de blog niet hoorbaar is.
Titelsong van de dag .
Spiegelbeeld van Willeke Alberti.
Tes tendres années van Johnny Hallyday.
Jouw tedere jaren,is letterlijk de vertaling van de titel van het lied van Johnny Hallyday.
De melodie van beide gouwe ouwen is dezelfde en de teksten zijn niet helemaal hetzelfde maar ze omarmen wel beide de romantiek van onze jonge jaren.
Toen ik pas net accordeon speelde was dit een van de eerste liedjes die zo mooi uit het instrument kwamen. Ik speelde het vaak in Frankrijk, niet vermoedend dat het bij de Fransen ook bekend was en nostalgie opriep. Zeer waarschijnlijk speelde ik het toen, dertig jaar geleden, ook al op de markt van morgen in Bourg-St-Andéol. Nu ik het erover heb zal ik het morgen ook weer ten gehore brengen. Ik vind de melodie nog steeds vertederend.
Nou, lekker slapen maar weer is mijn wens.
B o n n e N u i t .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten