Goedenavond.
Vanmiddag was de afspraak met de audicien in Lamastre. In mijn oren kijkend bleek er links een prop in te zitten en die moet er eerst uit voordat ze weer een gehoortest kan doen. Bijna een jaar geleden was dat niet het geval en toen bleken mijn oren op tweeënveertig procent van volle sterkte te functioneren.
Volgens haar zijn er weinig artsen te vinden die oren uitspuiten en bovendien heb ik hier geen huisarts meer. Mijn conclusie is dat de oplossing van mijn gehoorproblemen uitgesteld wordt tot ik in Nederland ben. Mijn planning is nu dat dat in het najaar wordt en dat ik op en rond mijn mooie plekje de zomer door ga brengen met veel muziek op de markten rondom en iets verder weg ( binnen een straal van honderd kilometer).
Daar ben ik op het moment het beste in en geeft veel plezier en voldoening, zowel bij mezelf als bij het publiek.
Verder verwacht ik ook nog wel een aantal gasten, zeker nu alles weer zo netjes en opgeruimd is.
Er was ook nog een ander doel waarvoor ik naar Lamastre ben afgedaald. Wim had vrijdag toen hij op bezoek was zijn jas bij mij laten liggen en ik in had beloofd deze op marktdag mee te brengen.
Mij misstond de jas ook niet.
Ook heb ik mijn afval, twee zakjes vol, meegenomen om in de afvalbakken van Lamastre te storten.
Sinds een tijdje zijn er bijna geen vuilnisbakken meer, behalve in de dorpen zelf. Maar ik betaal er wel voor, net als in Nederland waar iedereen een eigen vuilnisbak heeft.
Op de markt was het best weer gezellig en Wim was goed te spreken. Hij maakt elke dag wonderlijke dingen mee. Van zijn enthousiasme alleen al word je blij. Mijn accordeon had ik niet meegenomen omdat ik niet elke week in dezelfde plaats wil spelen. Ik was ook pas laat in Lamastre, tegen het einde van de markt. Maar spijt had ik wel even dat ik niet op kon treden.
Er was ook een fietsend stel.
In de aanhanger hadden ze een kindje van twaalf maanden. Toen ik met moeders sprak was manlief in het café het kindje een schone luier aan het geven.
Op de terugweg was ik weer vertederd door de grote kudde met geiten die naar me toe kwamen.
Een filmpje hiervan op de status van Whatsapp.
Het grote Belgische paard deed ook weer zijn dagelijkse werk: gras eten
Spreuk van de dag .
Quand on n'a pas ce que l'on aime il faut aimer ce que l'on a.
Als je niet hebt waar je van houdt dan moet je houden van wat je hebt.
Het bordje waar het op staat is niet zo goed leesbaar meer.
Een prettige avond is mijn wens.
B o n n e S o i r é e .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten