Echt bang was ik er niet voor dat het feestje gisteren maar van korte duur zou zijn. Het eerste wat ik deed vanmorgen was natuurlijk naar de pomp lopen. Het theewater kon ik meteen tappen.
Het tuinmateriaal, zoals de pikhouweel die ik gisteren tevoorschijn gehaald heb, moest in de grootste bak die ik hier heb. De stelen waren droog en konden in het water van de badkuip om weer uit te zetten.
Het tuingereedschap in de grootste bak die ik hier heb: de badkuip.
Tegen de avond ben ik begonnen met het overpotten van mijn bloemen. Tot nu toe ziet het er zo uit:
Maar er komen er vast nog meer bij binnenkort.
Op weg hiernaartoe trof ik de wei tegenover mijn buurman Dédé vol met schapen die hun kopjes naar mij richtten.
Gisteravond, toen ik van hieruit weg reed naar huis, keken een paard en ik elkaar verbaasd aan.
Op de status van Whatsapp zie je dat hij even later veel meer aandacht had voor het te eten gras dan voor mij.
Morgen staat de expeditie Yssingeaux op het programma. Wim gaat daar in de rol van koopman/ geneesheer staan en ik ga muziek maken. Het moeilijke is dat ik heel vroeg ervoor op moet staan teneinde om zeven uur in Lamastre te zijn om bij Wim in de auto te stappen. Maar eenmaal daar zal het wel weer leuk zijn.
Misschien nog wel koud in het begin, want het is op de hoogvlakte.
Nu is het nog steeds lekker warm in de zon op mijn blogplek. Gisteravond had ik dit plaatje.
Spreuk van de dag.
Als je het over de duvel hebt trap je op zijn staart.
In het Frans hebben ze ook iets dergelijks, maar het is net een beetje anders. Hier draait het niet om de duivel maar om de wolf.
Quand on parle du loup on en voit la queue.
Wat je zo kunt vertalen: Als je het over de wolf hebt zie je zijn staart.
Zo, ik ga de zon weer verlaten om terug te keren op mijn inmiddels in schaduwen gehuld honk.
Tot morgen.
À d e m a i n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten