Goedenavond.
Mijn gesteldheid vandaag is zo wispelturig als het weer. Als de zon even leek te komen was hij meteen weer weg.
Zo ging het vandaag met mijn inspiratie ook. Het is bij altijd zoeken naar een bezigheid die het beste bij het moment past. Dat lukte wel tot het eind van de ochtend, maar op een gegeven moment moest ik concluderen dat ik nergens zin in had, zelfs niet in koffie.
Maar toen zag ik de pan met water op de kachel staan die ik er na het thee zetten vanmorgen opgezet had om er mee af te wassen, en ik besefte dat de afwas doen in ieder geval zin had.
Het nog redelijk warme water ging hierna weer even op het gas.
Vanmiddag ben ik binnen wat aan het opruimen gegaan. De ooit wel eens lege tafel was helemaal volgestopt met uiteenlopende spullen. De datum nadert dat twee dames uit Nederland hier komen logeren en dat geeft mij een druk, stimulans om een beetje huis te houden. Een van de dames is zelf ook zo, dus die kan chaos waarschijnlijk wat meer verdragen, maar de andere gaste ken ik niet.
En zo kwam er weer wat leven in de brouwerij vandaag.
Mijn geraniums kregen vandaag een andere opstelling.
Ze wachten geduldig af wanneer ze meer ruimte krijgen en in grotere bakken mogen.
Uit deze grote koffer mag ik kleuren kiezen voor het vervolg van de trui.
Met mijn knie gaat het nu weer aardig goed. Op weg naar deze plek sprak ik Guy, een Fransman die hier de helft van het jaar woont, en de andere helft aan de Middellandse Zee. Een gedachte die ik heb is dat reizen per fiets nu nog kan, maar als de knie verder achteruit gaat kan dat over een paar jaar niet meer. Daarom zijn Bulgarije en Roemenië nog niet uit mijn hoofd verdwenen, terwijl het ook heel bijzonder is op deze mooie plek te mogen vertoeven.
Zegswijze van de dag.
Dat is een waarheid als een koe.
Zouden ze in het Frans ook zoiets dergelijks hebben om aan te duiden dat iets onomstotelijk vast staat?
Nee, ze zeggen het als volgt:
C'est une vérité de Lapalisse.
Lapalisse is een ridder uit de zestiende eeuw aan wie onversaagdheid tot het laatste moment wordt toegeschreven.
Er komen hier dus geen koeien of andere dieren aan te pas. Een Fransman zal niet weten wat ik bedoel als ik zeg dat iets een vérité comme une vache is.
En toen viel er zowaar een buitje. Gelukkig heb ik toevallig een winterjas aangedaan toen ik hierheen ging en was ik niet zoals gewoonlijk alleen maar in een trui.
Niet verwacht dat uit deze lucht een bui zou vallen.
De voor Rosie bestemde trui neem ik morgen mee naar de markt. De bedoeling was dat we elkaar daar treffen, als haar plannen niet veranderd zijn. Wel een beetje jammer dat ik een van mijn kindjes kwijt raak, maar er komt weer een andere aan.
Na de bui is de lucht trouwens weer heel anders geworden.
Mooi hè, die stapelwolk.
Tijd om weer naar huis te gaan. Tot morgen.
À d e m a i n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten