De hele ochtend met zijn drieën in het warme tuinhuisje. Dankbaar voor de mooie plek die ik met anderen mag delen.

 Goedenavond.

Bijna half tien al en nu zit ik in mijn winterjas op de blogplek. Het waait ook minder dan gisteren, dus is het nu geen afzien bij het maken van mijn relaas.

We hebben net heerlijk met zijn drieën gegeten buiten op het terras voor de caravan in de kou. Maar vanmorgen heb ik de houtkachel aangemaakt boven in mijn tuinhuisje en er Marjolein en Ageeth uitgenodigd in de warmte.

We zijn er lang gebleven onder het genot van eerst ontbijt en daarna vele koffierondes.

Dat de houtkachel een geweldige uitvinding is wist ik al langer, maar vandaag mochten Marjolein en Ageeth ook ervaren hoe fijn het is om ermee te werken. Het is toch een genot dat je zo koffie kunt zetten:

Water in de ketel, ketel op het vuur, het kokende water op de koffie gieten om daarna..........

......... heerlijk van de koffie te genieten.

Op de status van Whatsapp staat een filmpje hoe de dames aan het werk zijn.

Marjolein en ik kennen elkaar sinds gisteren en we hebben al heel wat uit mogen wisselen, zowel over de roerselen van onze ziel alsook over uiterlijk dingen waarmee ik het meestal niet zo nauw neem. Dat kan ik goed hebben van haar. Ageeth en ik kennen elkaar al wel dertig jaar en ook zij neemt geen blad voor haar mond.

Wel neemt ze binnenkort de schaar en de tondeuse ter hand en gaat mijn baard weer bijwerken. Niet de eerste keer dat zij mijn baard onder handen gehad heeft.

Vanmiddag zijn we naar Lamastre gereden voor boodschappen. Ik dacht eraan dat het vandaag donderdag is en dan komt het weekblad van de Ardèche uit. Afgelopen zaterdag had ik gespeeld op de jaarmarkt en dezelfde fotograaf van de najaarsjaarmarkt van afgelopen september had nu ook weer foto's van mij gemaakt. Zou ik weer in de krant staan? Ja hoor, en met dezelfde tekst als de vorige keer. We hadden elkaar namelijk nu niet gesproken. De krant dus gekocht en hier is het artikel.

Rechtsonder staat de foto en in de tekst schrijft hij dat ik hier al dertig jaar woon en al twintig jaar muziek maak, maar dat het me de laatste jaren vooral om de lol gaat. Zoiets had ik m toen in september verteld.

Het grappige was dat toen wij na de boodschappen een terrasje  namen onze journalist daar ook zat. " Heb je het artikel gezien"? vroeg hij en we gaven elkaar de hand.

Toen we terug waren van boodschappen doen in Lamastre zijn we begonnen met de voorbereiding van de warme maaltijd: sperziebonen met aardappelen.

Dat het een hele bijzondere plek is waar ik mag verblijven is iets wat ik nog meer besef als gasten komen voor wie de plek helemaal of bijna nieuw is. Zoals zij mij dankbaar zijn dat ze gastvrij worden ontvangen zo ben ik de goede God dankbaar voor dit paradijsje waar ik mag vertoeven, al zovele jaren lang.

Woord van de dag.

Aubépine

Meidoorn.

Het woord Aubépine  kun je ontleden als aube- épine dat dan doorn van de dageraad is. Bij ons heet het doorn van mei.

Overal staat de meidoorn nu in de bloei, deze is op mijn terrein.

Een goede nachtrust is mijn wens en mooie dromen.

B o n n e s   R ê v e s .