Goedenavond.
Het was in Crest vandaag iets minder dan ik verwachtte, maar daar staat tegenover dat ik kennis heb mogen maken met een chansonnier, die oeroude Franse chansons op zijn gitaar speelde, met zang erbij.
Een van die liedjes speel ik zelf ook, maar was wel een tijdje uit mijn repertoire verdwenen.
Hij zat in een van de ingangen van een café. Iets verderop in de straat stond ik te spelen toen ik er erg in had dat hij ook aan het optreden was. Toen ben ik iets verder weg gaan staan, maar later toen ik klaar was en alle spullen op de fiets zaten ben ik in dat café koffie gaan drinken en ontmoette ik er ook zijn partner. Zij had op haar beurt mij eerder die ochtend zien spelen.
En nu heb ik dat mooie lied La Java bleue in mijn hoofd, dat zo mooi uit zijn gitaar klonk en waarvan ik de tekst samen met zijn vrouw uitbundig meezong.
Op de status van Whatsapp laat ik het zien en kun je het meebeleven.
Toen ik vanmorgen nog maar net op de bühne stond kwam uitgebreid zwaaiend een oude bekende eraan.
Pierrot, zo noem ik hem maar even, ben zijn naam vergeten
Ik verwachtte wel hem te ontmoeten want hij is altijd op die markt te vinden. Hij is zeer expressief en zweept de boel nog een beetje extra op. Eventjes kan ik dat wel hebben, maar op een gegeven moment ben ik dan de regie kwijt van mijn optreden. Het moet ook niet te bont worden, vind ik. Naast excitatie moet er ook plek voor rust ingebouwd worden.
Van de nood een deugd makend heb ik hem gevraagd een video te maken van mijn optreden. Dat kan hij goed, zo bleek dat de vorige keer. Dat was op 15 april.
Dit keer begeleidde hij me fluitend. Ik geloof dat het wel een aardig filmpje is geworden en hier is een foto eruit.
Het probleem bij mij is dat ik eigenlijk niet zo goed samen kan spelen met anderen. Zoals in het algemeen doe ik ook in de muziek alles het liefst op mijn eigen ritme. Dit komt ook omdat mijn maatgevoel niet honderd procent is en bovendien hou ik ervan om te fluctueren van langzaam naar snel en omgekeerd.
Het brengt me op een spreuk die ooit op een Franse markt ontstaan is. Een marktman kwam naar me toe en zei:
Uitspraak van de dag
Je vois que vous avez la musique dans votre sang.
Seulement..........
La circulation n'est pas bonne.
Daar heb ik toen een spreukenbordje van gemaakt. En ook de Nederlandse versie:
Bij mij zit de muziek in het bloed.
Alleen.........
De circulatie is niet goed.
Inmiddels vind ik wel dat er verbetering in is getreden en mijn sterke punt is vooral de fantasie die ik in het spel leg.
Voor morgen heb ik besloten vanaf Crest zestien kilometer oostelijk te rijden, dus weer iets verder van huis.
Bij het ballonnetje ligt het plaatsje Saillans, waar morgen een markt is die ik nog mee wil pikken.
Iedere markt heeft zijn eigen karakter en zoveel mogelijk afwisseling heb ik het liefste.
Een dag later thuis komen kan nu wel weer, daar het afgelopen nacht flink geregend heeft, bij navraag ook in de Ardèche. Dus mijn planten kunnen me nog wel even missen.
Tot slot een foto van de mooie rivier de Drôme waar ik vanmorgen overheen kwam op weg naar Crest dat aan haar oever ligt.
De Drôme met op de achtergrond toppen van de Alpen, badend in de ochtendzon.
Welterusten.
B o n n e N u i t .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten