Oren konden muziek beter aan vandaag. Na markt weer op zelfde plek als twee weken geleden. Morgen naar huis klimmen. Hans komt.

 Goedenavond.

Kamperen op dezelfde plek als twee weken geleden.

Het is hier drie kilometer van La Voulte, waar vanmorgen de rommelmarkt was. Morgen volgt dan weer de klim naar boven, wat bijna vier uur in beslag zal nemen.

Hans komt bij mij logeren en is nu ook op weg naar Les Costilles. Morgenmiddag zullen we elkaar daar treffen. Hij moet met openbaar vervoer vanaf Carcassonne komen.

Het ging met betrekking tot mijn oren beter dan gisteren met het spelen.

Misschien omdat het op een opener plein te doen was, zodat het geluid minder terugkaatste.

Een filmpje is te zien op de status van Whatsapp.

Ik was er al vroeg vanmorgen. Die dertien kilometer, vooral naar beneden, waren snel afgelegd. Eerst wilde ik nog boodschappen doen in een supermarkt en was daar een paar kilometer voor omgereden.

Tot mijn verbazing was die dicht. Er stond onderweg toch te lezen dat ie zondagochtend open is? Toen zag ik dat het nog niet eens acht uur was en dat de winkel om negen uur pas zou open gaan. Het was met andere woorden een uur vroeger dan dat ik dacht. Vandaar dat het ook zo lekker fietsen was vanmorgen, zo heerlijk fris nog.

Wat de temperatuur betreft is het nu wel iets anders. Het was zojuist drieëndertig graden hier bij de tent. 

Na iedere inspanning moest ik me weer in de schaduw van de bomen vleien om het zweet weg te doen trekken. Maar het eten is gekookt en heb ik inmiddels in mijn buikje.

Heb net te lezen gekregen dat er van alles ingevuld moet worden wat betreft de Franse onroerendgoedbelasting, en dat moet dan via internet, en daar heb ik helemaal geen verstand van. Van zoiets krijg ik altijd de zenuwen.

Ook wil sinds een paar weken mijn Franse bank van alles weten wat ik ook niet meteen tevoorschijn kan toveren.

En er staat overal  d r i n g e n d   voor.

Ik wil gewoon zijn 

.....is een tekst die thuis ergens op een bordje prijkt......

Morgen vanaf hier weer de klim inzetten naar huis, net als twee weken geleden. Rond drie uur heb ik geschreven aan Hans dat ik er ben, maar hij weet zelf ook de weg.

Er is weer eens een Duitse uitdrukking vandaag.

Uitdrukking van de dag .

Da bleibt einem die Spucke weg.

Met een mond vol tanden staan.

Die Spucke is de spuug. De Duitsers drukken het feit dat ze sprakeloos zijn uit door te zeggen dat ze geen spuug meer in de mond hebben.

En terwijl een vlinder om me heen fladdert die ik maar niet te pakken krijg met mijn camera neem ik afscheid om morgen weer verder te vertellen. Dag dag. Houdoe.

A u    r e v o i r .