Goedenavond. De geschiedenis herhaalt zich, tenminste in mijn geval. Vanmiddag moest ik weer in paniek bidden om een droge kampeerplaats. Maar dit keer leek het niet te lukken om op tijd in de nog op te zetten tent te zijn. Grote druppels vielen al op mij, terwijl ik nog aan het fietsen was. En het bliksemde in de verte. Maar op hetzelfde moment zag ik een weggetje naar rechts dat weldra een afslag naar een boomgaard had. Snel reageren was weer geboden, terwijl de regen even zijn adem inhield om even later pas echt los te barsten toen ik in de tent zat met al mijn spullen. Het donderde er flink bij. Weer gered dus.
L'Isle-sur-la-Sorgue was zoals ik het kende, of zelfs nog omvangrijker qua markt en mensenmassa. Ik heb er ongestoord kunnen beginnen op een punt waar geen marktmensen last van mij konden hebben en er toch veel publiek langs kwam. Mijn derde en laatste plekje was naast de winkel Vival. Hier heb ik ook een filmpje gemaakt voor de status van Whatsapp, op het moment dat de kerkklok twaalf uur luidde.
Intussen werden zowel mijn spreuken als mij
door de mensen bekeken.
Frustratie bij mij is en blijft dat ik mijn eigen muziek vaak moeilijk kan verdragen omdat mijn oren niet goed functioneren. Daarom speel ik met minder plezier dan dat ik gewend ben. Bij het publiek komt het gelukkig wel goed over, dat merk ik aan de reacties.
Morgen weer een markt waar ik goede ervaringen heb.
Deze is ook groot, maar ruimer. Daar kan ik lekker mijn gang gaan. Tussen beide marktplaatsen zitten ook maar elf kilometers.
Cavaillon ligt net iets onder de blauwe stip waar ik nu ben.
Daarna weer ik nog niet hoe het verder gaat. Misschien vind ik voor dinsdag niks en fiets ik weer terug noordwaarts. Een heel stout plannetje zegt: fiets maar door naar Italië en dan de Alpen over via Zwitserland naar Nederland.
Maar ik wil mijn geraniums en tomatenplanten niet laten verpieteren thuis op mijn berg.
Dit mannetje vond ik grappig op de markt. Hij verkocht kleine flesjes water die hij koel hield door af en toe Manneke Pies eroverheen te laten zeiken.
Omdat ik op de terugweg richting fiets bijna struikelde is een van mijn klompen er nu heel slecht aan toe.
Het belangrijkste is dat hij nog heel is, zodat ik hem nog aan kan.
.
Zoals ik in het begin schreef herhaalde de geschiedenis zich wat mij betreft met betrekking tot het onweer waar ik elke middag mee te maken kreeg tot nu toe. In Frankrijk hebben ze daar echter dit voor:
Zegswijze van de dag.
L'histoire ne repasse pas les plats
Dit betekent zoiets als dat de geschiedenis dezelfde afwas niet nog eens overdoet. Met andere woorden:
De geschiedenis herhaalt zich niet.
De krant Dauphiné Libéré lezend las ik daar gisteren dat ze het spreekwoord tegen konden spreken als de rugbyclub van Grenoble zou winnen van Perpignan, daarmee het huzarenstukje herhalend van 2018 toen ze wonnen en daarmee promoveerden.
Het is echter dit keer niet gelukt, ze promoveren niet.
Tien over zeven nu. De regen die een uur lang nog viel om de onweersbui na te spoelen is weer opgehouden. Tijd voor het toetje.
Een fijne avond gewenst.
B o n n e S o i r é e .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten