Goedenavond.
Ben ik ineens weer op reis. Een tournee is gestart vanmiddag, om precies te zijn om vier uur. Zoals gewoonlijk wist ik niet zeker of ik wel zou gaan en was het de hele dag ja,nee,ja,nee,ja, nee. Het was thuis ook gezellig.
Ik wil graag weer eens een keer in Privas spelen. Dat is al weer heel wat jaren geleden voor het laatst. Andries weet het misschien nog wel, want we gingen met zijn auto.
Privas ligt ongeveer vijftig kilometer van mij vandaan en er zit heel wat klimwerk tussen.
Ik moet er dus wel wat voor over hebben. Maar ik ben nu op ongeveer elf kilometer voor de plaats aanbeland.
40 kilometer onder Les Costilles ben ik nu.
De kaart van de Ardèche is mee.
Het was half negen toen ik deze rustplaats bereikte. Morgen moeten er eerst nog een viertal kilometers geklommen worden en daarna komt de afdaling tot het marktgebied.
Het was wel grappig. Toen ik na anderhalf uur fietsen ergens op een kruispunt de te volgen route aan het bekijken was sprak een fietser me aan. Hij herkende mij van het accordeon spelen op de markt van Vernoux. We ontmoetten elkaar daar niet zover vandaan.
Toen ik hem vertelde dat ik naar Privas ging om op te treden had hij wel ontzag. Dat was nog wel veertig kilometer, zei hij.
Maar nu dus nog elf. Omdat ik voor ik ging thuis nog warm gegeten had hoefde ik nu niet meer te koken. Maar het toetje komt straks nog wel.
Het was wel even schrikken vanmiddag toen ik de fiets ging oppakken. De klomp die ik zo slordig op de parkeerplaats had achtergelaten lag er niet meer. Balen. En ook eigen schuld, want als je zo de dingen laat slingeren vraag je erom dat iemand het zich toeeigent, aannemend dat dat ding van niemand meer is. Maar toch, het is geen fijne gedachte, het idee dat iemand iets meeneemt dat bij mij hoort.
Maar......toen ik even later een kijkje nam richting ravijn zag ik hem daar liggen. Hoe die daar komt? De wind kan het niet gedaan hebben, daar is de klomp te zwaar voor. Maar het zullen de maaiers van de gemeente geweest zijn, bedenk ik nu. Ze hebben die parkeerplaats ook gemaaid, en daar lag de klomp waarschijnlijk in de weg. En die gooien ze dan maar het ravijn in.
Hoe de tournee er na morgen uit gaat zien weet ik nog niet. Daarna zou zondag de rommelmarkt van La Voulte kunnen volgen, waarna terug naar huis geklommen kan worden. Maar een hele week eraan vast knopen behoort ook tot de mogelijkheden. In het zuiden van de Ardèche zijn hele grote markten die ik ook al heel lang niet meer gedaan heb.
Echter hebben mijn planten nu toch meer verzorging nodig. De overvloedige regen van gisteren zorgt dat ze er zonder te gieten wel een tijdje tegen kunnen. Maar tien dagen is toch wel erg lang in het zomerseizoen.
Elke keer als ik langs mijn reusachtige pompoenplanten loop ben ik gefascineerd.
Wat zijn er toch veel vlinders op mijn terrein. Onderweg zag ik er vandaag toch veel minder dan op Les Costilles.
Die distelbloem waar die vlinder op zit moet eigenlijk met het omliggende gras gemaaid worden.
Hier ontmoeten de hagedis en de vlinder elkaar.
Op de status van Whatsapp zie je het gebeuren.
Al vaker heb ik deze diepe vallei, die van de Eyrieux onder me gehad. Tegenwoordig heb ik een apparaatje bij me om het te laten zien.
Daar helemaal in de diepte ben ik afgedaald. Daarna vijftien kilometer in het dal gefietst van de Eyrieux om daarna de heuvels van de overkant weer te beklimmen.
Kwart over tien.
Ik moet gauw gaan slapen want morgen moet ik vroeg weer op om de markt op tijd te halen.
Ik heb een uitdrukking in het Spaans vandaag .
Uitdrukking van de dag
Muchos oficios, pocos beneficios
Letterlijk staat hier: Veel ambachten, weinig goeds. Wij hebben hiervoor:
Twaalf ambachten, dertien ongelukken
B o n n e N u i t
Welterusten.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten