Goedenavond.
Het verliep allemaal heel soepel vandaag op de markt van Dieulefit. Zoals ik gisteren schreef wist ik niet of de zomerse regel gold en de markt zich uitstrekte over de hele centrumstraat of dat het alleen maar op een plein te doen was. Het laatste bleek het geval. Toen ik het dorp in kwam gereden was dit de in de zomer zo bruisende straat.
Maar zoals ik ook al schreef was het daar op dat plein alles behalve een dooie boel. Ik kon overal gemakkelijk gaan staan en de mensen vonden het vooral gezellig. De marktmeester kwam wel met de mededeling dat ik elke twintig minuten van plaats moest verwisselen. Iets wat ik altijd al doe, maar twintig minuten is wel erg kort. Maar ik weet dat dat formeel zo is. Als er meerdere muzikanten zijn vind ik deze regeling ook heel prettig. De meeste muzikanten hebben de neiging om de hele tijd op één plek te blijven tot vervelens toe van de standhouders, en dan verpesten ze het voor iedereen.
Overigens waren er vandaag geen concullega's. Wel een man die de daklozenkrant verkocht. We hebben elkaar al verschillende keren ontmoet, met name op de markt van Romans. Hij is wel grappig, en dat vindt hij van mij ook.
Na de markt was er voor mij de opdracht om achtendertig kilometer te overbruggen met het doel morgen in Crest te kunnen spelen. Deze is op vier kilometer na volbracht.
Poem..... eindelijk kwam nu de doodsklap voor de mug die hier in de tent rondvloog. Nu het nog licht is kun je deze acties nog ondernemen, in het donker krijg je muggen helemaal niet te pakken, is mijn ervaring. Een ongestoorde nachtrust vind ik wel belangrijk.
Iets buiten Dieulefit woont een man van mijn hart. Je kunt hem filosoof-tuinman noemen. De buitenkant van zijn bedoening staat vol met spreuken die min of meer met tuinieren te maken hebben.
Een jaar of tien geleden had ik het zaakje ook al uitgebreid bekeken en de tuinman zelf gesproken. Nu, na zoveel jaren, was ik benieuwd hoe het er uit zou zien. Nou, niks veranderd.
Als je de plaatsnaam Dieulefit ontleedt krijg je Dieu le fit . (God deed het)
Tussen de twee hanen staat dat de klokkentoren van je dorp zoiets is als de vlag van je land.
Dit wapen hangt aan de ingangspoort van zijn domein.
En......ook nu verscheen de goede man weer ten tonele en ik mocht hem ook op de foto zetten.
.Wel vroeg ik me af waar nu al die gewassen staan. Ik zie alleen maar grond in zijn tuin en een kruiwagen daarop.
Enkele van de vele spreuken die aan
de omheining bevestigd waren heb ik er uitgelicht.
Niet alle komedianten zijn in het theater te vinden.
Als je wilt dat je dromen uitkomen moet je niet gaan slapen.
Je bent nooit klaar met het vervullen van je plicht.
Beter een aarde die verwend is dan een aarde die verloren is.
Het deed me goed daar weer eens langs te fietsen en de man te spreken. Een bevlogen iemand in al zijn eenvoud.
Morgen als het droog is (niet helemaal zeker) is weer de markt van Crest aan de beurt. Voor de tweede keer zelfs dit voorjaar. Op de terugweg van Spanje speelde ik daar zes weken geleden ook al. Het is een van mijn favoriete onder de marktplaatsen die ik in Frankrijk ken.
Vanaf dinsdag waren het achtereenvolgens Vaison-la-Romaine, Buis-les-Baronnies, Nyons, Dieulefit. Morgen dus Crest.
Titelsong van de dag.
La danse des canards.
De dans van de eenden in Frankrijk heet bij ons:
De vogeltjesdans
Zeer waarschijnlijk zal ik die morgen weer gaan spelen met de verwachting dat er kindertjes op zullen dansen, en misschien ikzelf ook.
Voor straks welterusten.
B o n n e N u i t .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten