Goedenavond.
Mijn nieuwe buren Ton en Monique wonen er inmiddels al bijna een jaar, maar vanmorgen hebben we voor het eerst pas goed kennis met elkaar gemaakt. Vorig jaar april spraken we elkaar al even vluchtig en vrij snel daarna was ik de wijde wereld in gefietst, maar had wel het adres van deze blog achtergelaten. Ze zijn trouwe lezers geworden en hebben mijn reilen en zeilen al die tijd gevolgd. Vanmorgen lazen ze al dat ik weer op mijn stekkie was, terwijl we elkaar nog niet gesproken hadden. Daarom ben ik na mijn ontbijt al snel naar hen toe gelopen. Daar kwamen al meteen twee honden op me af, waarmee ik al snel beste maatjes werd. Ook hebben ze vier katten, waarvoor Ton op een unieke manier een eigen onderkomen heeft gebouwd, ergens boven op het dek met een ingang naar de boot toe. Ik had dit toestel niet meegenomen, maar ik zal er nog wel eens foto's van maken, evenals van hoe ze het binnen hebben ingericht, met veel creativiteit. Voor mij dus heel leuke mensen om ze in de buurt te hebben.
Vandaag ben ik met mijn borduurwerk verder gegaan in afwisseling van het begaanbaarder maken van de boot. Dat handwerken is voor mij een soort meditatie, om mijn hoofd tot rust te laten komen. Het helpt ook om hier te acclimatiseren, maar dat gaat sowieso heel snel. Het voelt alsof ik niet lang weggeweest ben.
De eerste praktische bezigheid was vandaag het uittrekken, met blote handen, van de vele brandnetels die rond de loopplank groeien en ook van onderuit erdoorheen komen.
Halverwege mijn werkzaamheden zag mijn aanlooppad er zo uit.
Zo is het nu. De mensen en ik kunnen zo wat gemakkelijker de boot betreden.
Ook heb ik de houtstapels wat gefatsoeneerd vandaag.
Natuurlijk was er van de houtstapels wat afgewaaid en Ton had bij storm ook wel wat houtjes bij hen voorbij zien drijven. Maar het meeste lag nog netjes opgestapeld, hoewel een stapel toch wel erg krom is getrokken.
Ton sprak zijn verbazing uit dat mijn stapels blijven liggen, terwijl als hij ze maakt en zorgvuldig vastbindt ze wel omvallen.
En dan ben ik ook de vlonders aan het schoonmaken gegaan. De viesheid dateert al van jaren, maar vandaag heb ik schoonmaakzin en daar moet ik van profiteren.
Nogal vies, hè!
Het borduurproject van de QRcode van het adres van deze blog is nu tot zover gevorderd:
Of het echt gaat lukken dat op het end de codelezer de blog kan ontcijferen via het borduurwerk betwijfel ik.
Op de eerste plaats mag er al geen enkel foutje in zitten. Maar het bezig zijn op zich al geeft rust in mijn ziel. Tegelijk met het borduren maak ik op het papier de geborduurde hokjes zwart, om te weten waar ik gebleven ben. De figuur op het papier kan misschien ook al de code weergeven als ie af is.
Verder ben ik in afwachting van mijn eerste gast morgen. Erik komt. Koffie, koffiemelk en koeken heb ik gisteren meegebracht uit de supermarkt.
Dan kunnen we weer bijpraten en misschien ook een puzzel doen samen.
Op de status van WhatsApp staat nu het filmpje van het koken gisteravond van mijn eerste warme maaltijd hier, op het vuurtje op de vlonder.
Intussen heb ik de stuurhut verruild voor de benedenverdieping van de boot. Al vanaf de schemering zaten de muggen aan mijn benen. Hier blijkt het veiliger te zijn. In het andere geval had ik de tent opgezet en was ik daar gaan slapen.
Ton was zo aardig geweest mij muggenwerende kaarsen te brengen en een apparaatje waar citroengeur uit komt.
Het was niet genoeg om de insecten te verjagen, maar ze konden natuurlijk ook niet wegvluchten, want de deur was dicht.
Raad van de dag:
Zoek geen geluk, want je zoekt je een ongeluk.
W e l t e r u s t e n e n g e l u k e r mee.
Was heel gezellig en leuk je weer te zien!
BeantwoordenVerwijderen