Goedenavond.
Ja, nu is het zover. Zojuist voet gezet op mijn drijvende bodem. Daarvoor moest ik eerst een paar keer met deze voeten door het water om de loopplank goed te leggen.
Het is altijd weer spannend hoe mijn onderkomen er uitziet na een lange tijd van afwezigheid, maar zoals gewoonlijk is het nu ook weer een gezellige bende, waar ik me snel thuis in voel.
Ik heb in ieder geval al weer eten gekookt buiten op het vlonder met kleine houtjes op een barbecue.
Spinazie zit er in de pan, samen met aardappelen.
En hier in de stuurhut heb ik het net op zitten eten.
Toen ik aan kwam gefietst was het nog licht, rond zeven uur, en zag ik vanaf de overkant mijn trouwe bootje liggen.
André was met zijn loopplank bezig toen ik het terrein op fietste, en ja, er was heel wat te vertellen. Onder andere dat hij flink ziek geweest is. Het is heel fijn dat hij weer samen is met zijn oude liefde, Sjaantje geheten. Ze heeft hem in die moeilijke tijd liefdevol verzorgd en nu het iets beter gaat is ze er ook voor hem, en omgekeerd natuurlijk ook hij voor haar.
Inmiddels heb ik de meeste spullen van de fiets geladen en op de boot ondergebracht. Na schrijven dezes mag ik gaan slapen, maar zoals altijd in de zomer hier zijn er muggen die me 's avonds lastig vallen. Ik voel het nu ook al overal prikken in mijn benen en af en toe vliegt er een voorbij die ik natuurlijk niet te pakken krijg. Op het vlonder heb ik in ieder geval al plaats gemaakt voor de tent eventueel.
Bij Jan en José ben ik vandaag nog tot half twee gebleven. Ik vond het leuk om José te helpen met het uittrekken van onkruid in een stuk tuin dat met recht de knollentuin mag worden genoemd omdat daar hun twee paarden verblijven als ze niet in een wei staan, zoals nu.
Dat hoge onkruid moest er met de hand uitgetrokken worden. Je ziet het paardenverblijf daarachter.
De kar is er bijna helemaal vol mee geworden en wordt straks naar de stort getrokken.
Leuk werkje voor mij om dat eventjes te doen, gezellig samen met José.
Terwijl wij daar mee bezig waren, was Jan het timmermansvak aan het uitoefenen. Hij is een kozijntje aan het maken voor een van zijn dochters.
Hiervan staat vanavond een filmpje op de status van WhatsApp.
Ik wilde bijtijds op mijn boot zijn eigenlijk, maar nog liever wilde ik eerst even na lange tijd Carla terugzien en Hanny.
Ze waren beide thuis. Carla in Oss, Hanny in Nuland.
Carla als een bloemetje tussen haar bloemetjes.
Hanny op haar fleurige balkon.
Spreuk van de dag
Voor de reis des levens krijgt niemand een tomtom.
W e l t e r u s t e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten