Goedenavond. De kogel is door de kerk. Een andere en volgens velen een heel degelijke fiets heb ik gekocht. We zijn daarvoor naar Wageningen gereden, Andries, Ellen en ik.
Mijn ouwe trouwe merrie, die me al door grote delen van Europa heeft vervoerd, wordt niet afgedankt, maar er moest wel het een en ander aan gebeuren.
Gistermiddag en vanmiddag is Andries er druk mee bezig geweest. Als onderhoudstechnicus heeft hij lange tijd bij de posterijen gewerkt om daar onder andere de sorteermachines draaiende te houden. Het is heel belangrijk om de bewegende delen op tijd in te vetten. Vaak heeft hij me verteld dat ik dat bij mijn fiets ook moet doen. Maar ja, daar is mijn technische vaardigheid niet toereikend voor. Maar nu de fiets bij hem was vanwege mijn vraag of ie de zwiepende pedaal goed kon krijgen kon hij het ook niet laten om de hele trapas eruit te halen. Die zou heus na al die jaren wel ongeveer droog staan.
Gevolg van de operatie was dat een van de kogellagers van ellende uit elkaar viel. Er waren geen andere kogeltjes in zijn werkplaats te vinden om het probleem te verhelpen. En dus kon ik niet meer naar huis gisteravond en gaf ik toe dat het een idee was om vandaag samen naar een hem bekende fietsenzaak in Wageningen te gaan, waar ze hele goede tweedehands fietsen hebben.
En zo zijn we vanmorgen gedrieën daar naartoe gereden. We vonden eerst met veel moeite een fietsenmaker die de kogeltjes had , nodig om de trapas van de oude fiets weer in orde te krijgen. Daarna gingen we naar de afspraak om elf uur met een fietsenhandelaar. Hij had vijf fietsen klaar staan, die Andries gisteravond op de site al had uitgezocht als eventuele fietsen die bij me pasten. Op drie ervan deed ik een proefritje. Hoewel ik toen we van huis gingen niet gemotiveerd was om toe te slaan had ik toch spontaan besloten om een van die drie te nemen.
Om hem in te wijden ben ik er meteen mee naar Ingen gefietst, waar Ellen en Andries met de auto toch eerder waren dan ik.
Maar ik had onderweg ook nog een cafetaria en een café bezocht.
Daar staat mijn nieuwe fiets geparkeerd bij een cafetaria in Rhenen.
Andries is vanmiddag nog lang met die door velen al afgeschreven fiets van mij bezig geweest. Ook andere dingen moesten er aan gedaan worden die ik zelf wel kan, maar nu ik een vakman in de buurt heb bespaart me dat veel zweet en tranen en wanhoop.
Op de status van WhatsApp zie je fietsenmaker Andries in actie.
In ruil voor zijn werk heb ik aangeboden dat ik hem ook kom helpen, als ie wat zwaar werk te doen heeft waar ik goed in ben.
Zo rond half zes reed ik met mijn nieuwe fiets het erf van Ellen en Andries af.
Terug naar huis, waar ik André en Sjaantje meteen verwittigde van mijn nieuwe aankoop.
Ik had honger en ben meteen de maaltijd gaan bereiden op mijn vuurtje.
Spreuk van de dag.
Oud brood is niet hard,
Geen brood is hard.
W e l t e r u s t e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten