Goedenavond.
Bijna is mijn borduurwerk van de QRcode voor deze blog klaar. Ik wilde hem morgen pas afmaken om het nog even spannend te houden of ie gepakt zou worden ja of nee door de qr-aflezer.
Maar ik kreeg vanmiddag bezoek van Jan en José.
Toen ik mijn werkje aan hen liet zien pakte Jan meteen zijn telefoon, zette zijn qr-reader erop en ja hoor, daar kwam mijn blog al tevoorschijn.
Werkje bijna af, evenals mijn op ruitjespapier ingetekende code die ik gaan deweg ingevuld heb om te weten waar ik gebleven was.
Beide al geschikt om er de qr-aflezer op los te laten.
Nu dit gelukt is wil ik een trui gaan breien met daarin onder andere het motief van die QRcode.
Vandaag werd het opnieuw aanvankelijk een nogal slome dag. Ik voelde me een beetje koortsachtig. Misschien heeft het te maken met die knie, die zo raar doet. Het lichaam functioneert niet zoals ik het gewend ben. Afgelopen nacht dacht ik er aanvankelijk aan om maar weer een paracetamol te nemen, maar geleidelijk ging het liggen beter en vond ik mogelijkheden om mijn been zo te leggen dat het nauwelijks zeer deed. Nu overdag gaat het alweer steeds beter, en de verwachting stijgt dat de verschijnselen over enkele dagen weer voorbij zullen zijn. Jan veronderstelde trouwens dat het de meniscus is die opspeelt, toen ik wees op de bewuste plek.
Hij had het over een kijkoperatie en de hele procedure die eraan vooraf gaat. Nou, ik wacht het liever nog maar even af.
We hadden het onder andere over rivierkreeftjes die hier veel voorkomen. Er zijn er teveel en ze brengen schade toe. Ze blijken eetbaar te zijn. Een verslag van ons gesprek daarover is te vinden op de status van WhatsApp. Ook zie je mijn vrienden weer de pont verlaten, op weg naar huis.
Daaaaaaaaaag.
Snel liep ik zelf nog even de pont op om met veerman Peter te kletsen en mijn gasten nog verder uit te zwaaien.
De familie Zwaan was vandaag erg opgewonden. Pa en ma waren druk aan het proberen gezinsuitbreiding te verkrijgen. Af en toe leek de hel los te barsten als pa plots met gespreide vleugels de halve plas overstak om zich bij ma te voegen. Ik was niet alert genoeg om dit soort momenten op te nemen.
Pa houdt ma en hun gezinnetje in de gaten.
Spreuk van de dag.
Wie het laatst lacht is traag van begrip.
W e l t e r u s t e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten