Goedenavond. Het werd vandaag uiteindelijk toch een rustige dag, hoewel ik vanmorgen in alle staten was omdat mijn zakmes zoek was. Ik wist niet anders dat ie op tafel moest liggen, zoals altijd. Ik kon niet uitstaan dat ik m niet kon vinden. Zo was ik zeker een uur van slag, totdat ik me erbij neerlegde dat ie dan maar weg was.
André kwam op de koffie en daarvoor en daarna ben ik gaan borduren.
Geheel onverwacht kwam mijn trouwe gebruiksvoorwerp toch weer tevoorschijn toen ik de lunch ging nuttigen. Hij lag ingeschoven bij de Spaanse worst....
Mysterie opgelost.
Een groot deel van de dag heb ik verder in het zonnetje zitten borduren.
Ondertussen met Hanny afgesproken dat ze morgen komt eten en daarvoor heb ik vanmiddag al de ratatouille klaargemaakt. Dat was buiten op het randje van regen. Water en vuur verdragen elkaar meestal niet, maar de druppels die eventjes vielen hebben geen roet in het eten gegooid. Uiteindelijk was dit het resultaat.
De bijbehorende macaroni werd later gekookt. Bij het afgieten bleek buurman de meerkoet belangstelling te hebben voor enkele macaronidelen die in het water vielen. Waarop ik haar nog eens extra ging voeren voor de film die vanavond op de status van WhatsApp verschijnt.
Macaroni uit de pan geplukt en in het water gegooid.
De meerkoet zwemt ernaartoe......
Intussen is het donker geworden en zijn de muggen heel blij met mij, maar ik niet met hen.
Beneden waar ik slaap heb ik er geen last van gehad de laatste week Hopelijk is het er nu ook weer veilig.
Spreuk van de dag.
Gemak dient de mens maar.....
Het leven is de moeite waard.
P r e t t i g W e e k e n d .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten