Goedenavond.
Een beetje consternatie was er vanmiddag toen Erik, vergezeld door mij, zijn fiets de uitgang van het terrein heen loodste. Hondje Piet van buurman André kwam met een vaartje de deur uit gerend en naar Erik toe. Deze stak rustig zijn hand naar beneden, wat altijd aangeraden wordt om de hond te vriend te houden. Maar nee hoor, Pietje beet. Twee wondjes in pink en wijsvinger waren het gevolg. Voor zover ik het kon bekijken vrij oppervlakkig. Maar Erik heeft het zekere voor het onzekere genomen en morgen kan ie antibioticatabletten op gaan halen. Laatste nieuws is trouwens dat er weinig aan de hand lijkt te zijn, zoals hij zich nu voelt.
Vanmorgen was mijn borduurwerk van de QRcode helemaal af, en daarmee verviel een bezigheid die mij innerlijke rust verschaft. Iets nieuws verzinnen dus maar. Ik herinnerde me dat ik ergens een werkboekje van mandala's heb liggen. In de ongeorganiseerde stapel die op een kastje ligt vond ik het inderdaad meteen.
Na een vluchtige blik in het boekje vond ik al gauw een mandala die én mooi is én te doen lijkt met kruissteken.
Na het blad verdeeld te hebben in blokjes van een halve centimeter bij een halve centimeter ben ik begonnen met mijn nieuwe project.
Zo, ik heb weer iets wat me een tijdje zoet houdt.
In tegenstelling tot het project van de QRcode zal dit werkje tot mijn verbeelding spreken qua schoonheid. Een mooi kleurrijk tafereel moet het opleveren, terwijl die QRcode vooral grappig is en ook iets unieks. Zoiets heeft waarschijnlijk nog niemand bedacht.
Kleurrijk was vanavond ook de zonsondergang.
Op de status van WhatsApp laat ik een wijktuin zien, die in Oss te vinden is. Gisteren schreef ik daar al over aan de hand van enkele foto's.
Spreuk van de dag.
Pijn is tijdelijk, opgeven is voor altijd.
W e l t e r u s t e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten