Goedenavond.
Het is even schrikken als je hoort dat er iemand is overleden die een stempel op je leven heeft gedrukt. Nou, ja, stempel is een groot woord, maar gedurende een periode van een half jaar was hij mijn baas.
Ik geloof dat ik 23 was en had juist mijn eerste grote reis van een half jaar achter de rug. Deze bijzondere periode wilde ik laten volgen door een half jaar werken op een boerderij. Dat leek me heel romantisch, zoals die reis dat op een andere manier ook was.
Wat deed ik, ik fietste in de omgeving van Arnhem wat boerderijen langs met de vraag of ze werk voor me hadden.
Bij de eerste de beste boerderij in de gemeente Elst was het meteen prijs. Een man stond daar buiten op zijn erf bij de achterdeur en ik stelde mijn vraag. Wat zijn reactie was zal ik nooit vergeten:" Mag ik je handen eens zien?" Dat deed ik en ja, de volgende morgen om zeven uur mocht ik verschijnen.....
Het was het begin van een periode die heel moeilijk was. Zo romantisch als ik het me voorstelde was het helemaal niet. Er werd juist een grote schuur gebouwd en het kwam mooi uit dat ik er was om te upperen. 's Morgens moest ik dan eerst de koeien voeren, zoals de fokstieren die in de stal stonden genoemd werden, en daarna de stal uitmesten. Boer Nusselder, Henk Nusselder, was best streng voor mij. Als ik erop terugkijk was dat natuurlijk ook heel goed, een soort louteringsperiode, waar ook de militaire dienst goed voor is, en die had ik juist geweigerd.......
Maar na deze werkperiode heb ik contact gehouden met Henk en zijn gezin. Toen ik in 1988 onverwachts voor de deur stond huilde de eens zo stoere man als een klein kind bij het vertellen dat zijn vrouw Riky plotseling was overleden. Ja, ik kende haar ook goed. Zij was moeder de vrouw die het eten voor ons klaar had rond het middaguur. Ze hebben een zoon, Gert Jan, die de boerderij heeft overgenomen. Bij mijn laatste bezoek, ongeveer drie jaar geleden, hebben we telefoonnummers uitgewisseld en zojuist, een uur geleden, appte hij dat zijn vader is heengegaan. Onderstaand kaartje stond erbij.
Geheel in stijl vertrekt Henk om half elf met paard en wagen van zijn boerderij richting begraafplaats, staat er onder andere te lezen.
Tja, het is allemaal nog vers voor mij en ben bezig een en ander tot me door te laten dringen. Ik hoor zijn stem en zijn manier van zich uitdrukken gaat op dit moment door me heen....
Vandaag ben ik op bezoek geweest bij de familie Auwens, Hennie en Janny. Daar werd me onder andere een hele stapel post overhandigd, die ze voor mij uit de brievenbus gehaald hebben gedurende de zestien maanden dat ik niet thuis was op de boot.
Janny achter mijn berg post.
Daarna boodschappen gedaan in Beneden Leeuwen om er tegelijkertijd Annie te bezoeken, de vrouw van mijn overleden vriend Jo Borneman. Ze woont daar nu twee jaar en ik heb haar daar nog niet bezocht. Ze bleek niet thuis maar.....bij het uitgaan van de supermarkt wilde zij juist naar binnen. En zo spraken we elkaar toch nog.
Vanavond heb ik andijviestamppot willen eten met spekjes. Maar dat stamppot maken was te ingewikkeld. Het werd gekookte andijvie met aardappelen en spekjes. Ook lekker.
Op de status van WhatsApp ben ik de spekjes aan het uitbakken.
Spreuk van de dag (uit het Frans)
On ne peut pas s'étendre plus que ce qu'on a du lit.
Je kunt je niet verder uitrekken dan je bed lang is.
W e l t e r u s t e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten