Goedenavond.
Weer terug van een dagje Veenendaal. Het was de moeite waard die het kostte. Vooral het fietsen ernaartoe ging niet gemakkelijk. Ik zit niet prettig op mijn dure nieuwe fiets. Maar het is waarschijnlijk de algemene moeheid die over me heen hangt de laatste tijd. Een goede remedie is echter spelen. Ook vandaag voelde ik me direct energieker toen ik op het podium stond, dat vandaag op de markt van Veenendaal opgesteld stond.
Mijn optreden werd vanmiddag prettig verstoord toen er een carnavalesk uitgedoste man met veel bombarie tegenover mij kwam staan. De toevallig lege marktkraam vulde hij met slipjes en via de microfoon legde hij uit dat hij handelde in gebruikte slipjes.
Ik vond het een prachtig optreden en was blij door hem weer iets leuks te hebben kunnen filmen voor de status van WhatsApp.
Mijn eigen optreden mocht er ook weer zijn vandaag. Veenendaal is daar zeer geschikt voor. Er is veel ruimte in een langgerekte winkelstraat waar bovendien op zaterdag overal kraampjes staan.
Gisteren schreef ik dat ik de marktmeester weer zou spreken, die altijd heel belangstellend naar me is. Hij heeft een bloemenkraam. Maar er stonden wel een stel jonge meisjes in zijn kraam, maar hij niet. Bij navraag bleek dat hij toevallig op vakantie was. Ze zouden hem de groeten van mij doen als hij terug is.
Ik hoopte in Veenendaal ook een vrouw terug te zien die een tijdje in Alphen gewoond heeft. Een vorige keer in Veenendaal troffen we elkaar. Nu niet.
Wel was er een ontmoeting met een vrouw die mij kende van het afscheid van Jozef van den Berg een paar weken geleden. Daar had ik toen accordeon gespeeld.
Het begon vanmorgen in Veenendaal nogal rommelig. Toen ik half twaalf op de markt was moest ik meteen weer hoognodig naar de wc, zoals vaak. Eerst dus maar weer een café zoeken, want openbare toiletten, dat kennen ze in Nederland niet. Omdat de bediening lang op zich liet wachten dronk ik maar geen koffie en gaf 50 cent voor toiletgebruik. Bij de fiets aan gekomen waar de accordeon in de fietstas zat ontdekte ik dat ik de fietsensleutel niet meer in mijn hand had. Ik op een drafje terug naar het café. Bij de balie was geen sleutel gevonden. Ik naar de wc. Daar kwam net een man uit met een kind. Of daar een fietsensleutel lag.....Hij keek en raapte mijn sleutel op naast de toiletpot, waar ik hem dus gedeponeerd had.
Ik blij dat ik zo snel het besef had dat ik m kwijt was. Anders was het na de ontdekking van de vermissing een zeer vervelende middag geworden.
Half acht vanavond was ik weer terug thuis. De kachel aangemaakt en daarop het restant van het eten van gisteren opgewarmd. Wel een beetje weinig, maar ik heb nu een uur minder werk gehad en het wordt niet zo laat eer ik klaar ben met dit schrijven.
Hier nog twee foto's, gemaakt vanaf de Lekbrug bij Rhenen.
De avond valt over Rhenen.
De Lek bij Rhenen.
Ook in Alphen zijn er vanmiddag foto's gemaakt. Buurvrouw Monique knipte dit:
Een gouden gloed daalt neer over mijn boot.
Veerman Peter maakte de volgende foto.
Ook in Veenendaal zag ik vandaag een regenboog, maar zo mooi als deze was ie niet.
Spreuk van de dag.
Wie op de grond ligt kan niet vallen.
Een prettige voortzetting van deze avond is mijn wens en.......
T o t M o r g e n .
Mooie foto's, en die laatste is heel bijzonder
BeantwoordenVerwijderen