Goedenavond. Vandaag dinsdag markt in Oss. Het was droog na de natte dag van gisteren. Ik moest sowieso etenswaren in huis halen. Kortom: ik kon daar wel weer eens keer gaan spelen. Drie weken geleden deed ik dat ook. Het kon wel weer een keer.
Ik besloot de accordeon mee te nemen waar het meeste geluid uit kwam, maar die ook bijgeluiden produceert bij lagere temperaturen. Dat gebeurde inderdaad in lichte mate. Nog meer stoorde ik me aan de geluidsinstallatie die door het hele centrum is aangelegd vanwege de feestdagen. ( Te hopen tenminste dat dat niet het hele jaar door in stand blijft). Ook werd ik gehinderd door koude handen. Het koudere seizoen is aangebroken. Ook was het publiek niet erg enthousiast naar mij toe. Tegen elf uur was het tijd voor de koffiepauze en daarna hoopte ik weer af en toe te kunnen vlammen. Tijdens het inpakken kwam echter met veel muzikaal geweld het draaiorgel naar mijn plek toe.
Voor mij gelegenheid om weer iets te kunnen filmen voor de status van WhatsApp. Hierop zie je naast het draaiorgel dat zich installeert ook de accordeon, die bakzeil moet halen.
Ben ook nog het draaiorgel van dichtbij gaan filmen, maar dat filmpje is misschien voor morgen.
De draaier is aardig, ik ken hem van andere keren dat hij mij zoals vandaag van het theater af speelde. Om de twee weken, had hij toen gezegd, zou hij er zijn. En dat is nog steeds zo, zei hij vandaag toen ik het hem vroeg. De twee andere keren dat ik dit najaar in Oss speelde had ik het dus getroffen, maar erg vond ik het nu zeker niet dat ik op moest houden. Gewoon mijn plannen veranderen. Al lang heb ik het voornemen om eens in Den Bosch te spelen. Dat had ik eigenlijk voor morgen bedacht, maar dat ging ik nu doen.
En passant in Oss en in Nuland bij vrienden aangebeld, maar die waren er niet. En zo kon ik in Den Bosch redelijk vroeg van start gaan.
Ook hier was er niet de animo voor mij die ik gewend ben, maar twee meisjes verwarmden mij letterlijk en figuurlijk. Of ik een appelflap lustte? Ja dat wou ik, en een warme. Even later kwamen ze terug. De een met een appelflap plus een worstenbroodje in haar hand, de ander met een grote beker warme chocolademelk met een flinke pluim slagroom erop. Zo kon ik bovendien beide handen warmen.
Ik besloot tegen drie uur om het verder spelen maar te laten en een ander lang gekoesterd plan uit te voeren: Jacob bezoeken, een vriend die in Den Bosch woont. Het was een beetje een gedoe om zijn (nieuwe) telefoonnummer op te snorren, maar toen ik hem aan de lijn had bleek hij niet veel tijd te hebben vandaag. Toen besloot ik, na de koffiepauze in de Hema, om nog een half uurtje te spelen. Het bleef matig gaan, maar er was een onverwachte ontmoeting met een zekere Jurgen, waarvan ik de echte naam kwijt ben.
Hij kende mij van Frankrijk, vertelde hij. Is een neef van vrienden van mij, die in Lamastre wonen. Het moet acht jaar geleden zijn geweest schatte hij, dat hij met hen bij mij is geweest. Nu heeft hij een dochtertje van zes, vandaar het stoeltje achter op de fiets. Maar ik heb geen geheugen voor gezichten en wist van die ontmoeting niks meer af. Maar wel leuk om hier in deze grote stad elkaar weer te treffen.
Van Monique kreeg ik vandaag deze twee spreuken toegestuurd.
Vandaag heb ik ook deze. Een variant op die van een paar dagen geleden. Toen was het: Gezelligheid zit in een klein hoekje.
Nu is de.......
Spreuk van de dag .
Gezelligheid zit in een klein koekje.
Eenieder krijgt de groeten van de maan, vanavond gespot in de buurt van Nuland.
T o t M o r g e n .
Geen opmerkingen:
Een reactie posten