Goedenavond vanuit Alphen.
Het was een nogal barbaarse tocht. De wind was krachtig en kwam niet uit een richting die je normaal verwacht. Hij was zuidoost, net zoals op de heenweg. Toen had ik het zo uitgekiend dat ik m mooi in de rug had in een richting die normaal voor tegenwind staat. Nu was het andersom en moest ik flink aan de bak om richting het oosten te komen. Mopper, mopper, mopper was het vaak, maar ik had gelukkig wel de kracht en een goede fiets om de beuk erin te zetten.
Net als op de heenweg hield ik de mogelijkheid open om in Gorinchem een hotel te nemen. Maar net als op de heenweg was het de plaats waar ik koffie dronk en de lunch nuttigde bij de Hema. Daar was ik om één uur al.
Lunchen bij de Hema met krentenbollen van de Hema.
Omdat de wind in het volgende traject iets gunstiger zou zijn naar mijn berekening en ik door het nuttigen van vijf krentenbollen weer aangesterkt was vond ik dat ik best vandaag nog door kon fietsen.
Tien kilometer verderop had ik daar spijt van toen ik in een schuilhokje zat te wachten op de pont over de Waal. Het hokje was aan de westkant dicht maar de oostenwind blies de regen naar mij toe. En dan te weten dat ik na de oversteek met de pont daar verder tegenin moest.
Dit was echt barbaars, vond ik en desnoods wilde ik ergens in een dorp wel een hotel nemen. Doch, toen viel het weer mee. Die felle oostelijke wind bleek alleen op te steken tijdens buien.
De twijfel of ik vandaag nog mijn doel zou bereiken is echter de hele rest van de tocht overeind gebleven. Twintig kilometer voor het einde was ik nogal zwak. Misselijkheid kwam op en met moeite bereikte ik het bankje waar ik vaker even wat pleeg te nuttigen als ik die tocht maak. De laatste van de zes krentenbollen van de Hema zorgde voor soelaas, zodat ik niet daar ergens in het natte gras zou vallen. Vanmorgen om half negen was ik vertrokken, en om kwart over zes betrad ik mijn boot.
Van deze wegwijzer word je niet veel wijzer.
Gelukkig dat veel mensen, waaronder ik,
de weg tegenwoordig ook kunnen vinden met hun smartphone.
Intussen is het warme eten alweer genuttigd, klaargemaakt op een warme kachel. Stoken mag straks niet meer, schreef vandaag iemand. Geeft veel fijnstof waar de mensen ziek van worden. Maar bij deze lever ik nu ook een beetje mijn bijdrage aan de luchtvervuiling.
Morgen, zondag, heb ik weer mijn traditionele bezoekdag op de boot. In het huis van Ageeth geldt dit ook:
Ook deze schilderingen, door haar gemaakt, hangen aan de muur.
En de hondjes moeten het nu zonder mij stellen. Ze gingen me vergeefs zoeken, schreef Ageeth......
Hier lagen ze nog knus bij mij op schoot.
Ageeth stuurde me net ook nog een filmpje van toen ik een dutje aan het doen was met Juny op mijn been. Het is te zien op de status van WhatsApp.
Spreuk van de dag.
Moeten hoeft niet.
Ooit samen bedacht met buurman Pieter.
En dan wens ik u nog een prettig vervolg van de avond. En ik ga verder uitrusten, hoewel ik eigenlijk niet speciaal moe ben.
T o t M o r g e n.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten