Het was Kerkdriel geworden vandaag, waar ik me van de drie speelmogelijkheden het meest toe aangetrokken voelde.
Er moest wel een flinke windweerstand overwonnen worden om er te komen.
Maar je doet het ergens voor.
Hoewel het spelen in het begin ook nog afzien was, daar er een flinke koude wind op mijn lijf stond, die bovendien de handvaardigheid al snel aantastte.
Van twee tot kwart voor drie gespeeld en toen mocht ik koffie van mezelf.
Dat is hier ondanks de lockdown goed geregeld.
In een overdekt winkelcentrum kun je meeneemkoffie krijgen met een appelflap bij een bakker en er zijn verschillende stoeltjes waar je kunt gaan zitten.
Vandaag vanwege de nog voortdurende schoolvakantie waren die bezet door jeugd, maar geen nood, mijn accordeonkoffer kon ook als zitplaats dienen.
De stoelbezetters zijn net weg, mijn "stoel" staat naast mijn tasje.
Na de pauze ging het spel zoals gewoonlijk nog flitsender maar lang hield ik het niet vol ondanks weer veel enthousiaste reacties.
Ik besloot om vier uur boodschappen te gaan doen zodat mijn handen weer warm konden worden voor de laatste ronde.
Kinderen die al vaak langs gekomen waren vroegen of ik nog ging zingen en mijn belofte om dat na de boodschappen te doen heb ik ingewilligd.
Het werd daar in dat portaaltje een vrijgevochten bende met kinderen die op het ritme van de muziek allerhande kunstjes deden.
De handstand werd uitgeoefend.
Een ander deed de plagiaat.
Er werden allerhande bewegingen uitgevoerd op het ritme van de vogeltjesdans.
Het was een prachtig schouwspel wat zich voor mijn ogen voltrok en de kinderen zelf hadden ook hun apparaten om het een en ander vast te leggen.
Aan één van hen vroeg ik om bovenstaande foto's te maken met de mijne.
Zoals bijna altijd fietste ik met een blij gemoed het plaatsje weer uit, de dijk op, waar rechts ervan de golfbaan ligt.
En dan weer langs de Waal die zoals ik op de heenweg vastlegde erg breed geworden is.
Op dezelfde heenweg zat ook een uil op een paaltje.
Maar uilen laten zich niet zo gemakkelijk fotograferen.
In Rossum heb ik dit huis van een bijzondere vorm eens op de foto gezet.
Toen ik daar mee bezig was werd ik in mijn rug begroet door een mooie witte hond, waarmee ik maar meteen een knuffelpartij aanging.
Daar vervolgt hij met zijn baasje zijn weg weer.
Niet ver van Alphen viel me deze grappenmaker op.
Zo te zien wordt er nog wel aan carnaval gedacht.
En er is iemand geboren in Alphen.
Mijn vrienden zorgen goed voor me.
De HEMA is dicht, maar als het te lang zo blijft dan krijg ik noodverlichting aangeboden.
Zo, acht uur, het eten is gaar geworden op de kachel
Het is tijd, want heb wel redelijke trek.
Een fijne avond gewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten