Vandaag duurde het lang eer ik André zag verschijnen voor zijn ochtendwandeling met zijn hond. Sterker nog, toen ik om half één klaar was met de afwas was hij nog steeds niet gesignaleerd.
Al mijn borden waren gebruikt. Hoogste tijd om af te wassen.
Toen ben ik zijn inmiddels (boven de kachel) gedroogde trui gaan brengen.
De hond vloog enthousiast op me af. Het deurtje bleek André voor Pietje open gezet te hebben.
Maar de zieke lag op bed.
Hij had de hele nacht veel overgegeven en dacht dat hij gisteravond verkeerde dingen gegeten had bij zijn dochter.
Echter, zijzelf en andere tafelgasten hadden geen verschijnselen van die orde.
Na het drinken van zwarte thee, wat volgens mij wel goed is bij zoiets en het slikken van een paar paracetamoltabletten probeerde hij het om op te komen en even zat hij bij mij in mijn hok.
Maar niet lang.
Zelf was ik vandaag redelijk zoet met de mooie warme kleuren van mijn nieuwe trui. Het aanraken van die echte wol is ook al therapeutisch.
En dan het hout dat aan is komen drijven is een natuurlijk materiaal dat ik graag in mijn handen heb en bewerk.
Zoals gewoonlijk ook weer met taal bezig geweest. Cryptogrammen én.....de taaltest.
Vandaag één fout die niet zo ernstig is, vind ik zelf.
Andere denkers die zich erover gebogen hebben dachten ook verkeerd.
Vandaag stonden sperziebonen op het menu.
Vaker koop ik deze uit Marokko geïmporteerde bonen.
Ze zijn van goede kwaliteit.
Maar wel denk ik hierbij aan dat verre land. Hoe zijn ze daar geproduceerd en geoogst?
Wie deden het werk en in welke omstandigheden ?
Ook koop ik ze wel eens met als afzender Ethiopië. Hoe zijn ze daar tot stand gekomen?
Wij hebben het hier maar gemakkelijk.
We halen een paar euro uit onze meest rijk gevulde buidel en, zoals ik schreef, je hebt hele goeie kwaliteit.
De zon heeft hier vandaag prima geschenen, maar de foto van de ondergang komt uit Limburg, Posterholt, waar Marlène, een goede vriendin, woont.
En zo was dit weer een dag om van (na) te genieten.
Bye bye.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten