Vorige week werd grof materieel ingezet om bomen en struiken langs de Maas te snoeien.
Een mooi bosje tegenover mij werd helemaal weggekapt op één boompje na, maar er ontstond een flinke houtberg.
Bij thuiskomst uit Limburg constateerde ik dat de berg er nog steeds ligt en ik besloot vandaag inhalig te zijn en er zoveel mogelijk van in te pikken.
Van deze grote massa is voor mij een heel klein beetje al veel.
Boven op de berg klimmend heb ik wat flinke dikke stukken eraf kunnen zagen.
Daar liggen ze nu voor het oprapen.
Grappig was dat daar boven op dat hout iemand mij belde.
Ik hou niet van bellen en neem niet vaak op, maar nu toevallig wel en het was Marthy, die ik lang niet meer gezien heb. Leuk om iets af te hebben kunnen spreken.
Aanstaande maandag, wind en weder dienende verwacht ze me met haar man Harold in Vught.
En toen had ik de houtoogst naar huis gebracht dwars door de wei waar nu geen paarden meer staan.
Daar ligt de winst van vandaag.
Je ziet, het is bijna nachtwerk geworden.
De gesponnen en gewassen wol van vorige week is op een bol gebracht, zodat het volgende breiwerk kan beginnen.
Vandaag weer eens bericht gekregen van Miriam die met haar man Pieter in Bulgarije woont.
Ze genieten volop van de sneeuw.
Pieter in het wit.
Als de sneeuw gesmolten is kan ik me misschien een weg banen met mijn fiets naar hen toe.
Warme groetjes nu nog vanuit Alphen.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten