Op doordeweekse dagen vaart de pont weer voor fietsers en dat is deze week van zeven uur 's-morgens tot half zes 's-avonds.
Het was een goed plan, vonden Stef en ik om elkaar weer eens te zien ter gelegenheid van een wandeling met haar hond Rio in de bossen rond Nuland.
Rond kwart voor elf was ik hier als eerste op het afspreekpunt dat we al kenden van een vorige gelegenheid een paar jaar terug.
Vijf minuten later blafte er een mooie witte hond naar mij toen Stef de autodeur opende.
Zou hij me nog gekend hebben na bijna twee jaar?
Een mooie wandeling, een lekkere kop koffie met een koek onderweg en goed gezelschap, wat wil je nog meer?
Nou, wat mij betreft ook nog even gezellig bij Hanny langs gaan die in Nuland zelf woont!
Ook met haar en Flip draaide het uit op een mooie wandeling en van tevoren werd ik voorzien van koffie plus een boterham met ei.
Ze vertelde dat Nuland waar ze nu twee jaar woont eigenlijk ontstaan is door de uitspraak NU LAND.
Wikipedia naslaand is dat volgens een legende de uitspraak van een rijke schipper, die als dank dat hij hier droge voeten kreeg een kerk gebouwd heeft.
Maar zoals bij de etymologie staat zal het oorspronkelijk toch wel bedoeld zijn als NIEUW LAND.
Over historie gesproken: op mijn route ernaartoe vond ik een bijna gesloopt huis waarvan de schoorsteen echter nog helemaal intact leek.
Het doet me denken aan een van mijn eerste reizen toen ik ergens in oktober in Schotland mijn tent had opgezet tussen de muren van een ruïne vanwege aanhoudend stormweer en de afwezigheid van bossen in die buurt.
In die schoorsteen maakte ik dan vuurtje om eten op te koken.
Op een dag kwam verbaasd een man op bezoek, afkomend op de rook van een schoorsteen zonder huis.
Hij vond het geheel zeer komisch en kwam daarna elke dag even een praatje maken, zolang ik er nog woonde en ook nam hij wat eetbaars mee.
Ik hoor het hem nog zeggen:"We will keep you alive".
Er was vandaag na lange tijd bericht uit Italië van mijn vrienden schapenhoeders die nu in de Povlakte bivakkeren.
Wie weet wijst mijn reisster dit jaar weer eens naar hen.......
Maar ook hier in het Land van Maas en Waal en omstreken gaat de zon mooi onder.
Zojuist rond vijf uur bij Oijen.
Een groot bord met een bonenmenu heb ik net op en nu heb ik nog wel trek voor een tweede.
Mijn buik had gisternacht en vanochtend toch weer problemen.
Misselijkheid en aanverwante verschijnselen waren er weer.
Nu weer niet.
Wispelturig zoals de baas zelf af en toe.
Een goede avond gewenst.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten