Op de grens van jij en mij
Sta ik, vogelvrij.
Ergens tussen nu en later
In een zee van licht en water
Zoek ik vertwijfeld naar houvast
En vind het in de hand......
... die in mijn handen past
Een gedicht, niet door mij geschreven, komt in me opborrelen.
Een gedicht ook waarin ik mezelf niet herken, want erg veel behoefte aan een vaste band met iemand heb ik niet.
Toch kan ik het helemaal voelen in zijn zekere en onzekere waardes.
De emoties voel ik er ook helemaal bij, ik kan me er helemaal in inleven.
Heel lang geleden heb ik het ergens gelezen en ergens in mij blijft het verankerd.
Het is ondanks alles toch deel van mij .
Terug weer van enkele uurtjes spelen, dit keer in Druten.
Dit is net als Kerkdriel van vorige vrijdag ook een prima adres hiervoor.
Ondanks dat ik last had van mijn gehoor dat helaas door het uitspuiten vorige week niet verbeterd is kwamen mijn klanken bij de mensen wel goed over.
Ik verzin de liedjes waar ik bij sta en de mensen vinden het geweldig.
Gemakkelijker kun je het niet hebben.
Dit keer had ik koffie van thuis meegenomen voor de pauze buiten.
In de anders gezellige bakkerij/ koffiedrinkerij mocht ik gelukkig nog wel naar de wc.
Ondertussen zit de accordeon dan weer even in de fietstas met de klompen ernaast.
Met mijn misselijkheid was het vandaag weer veel beter gesteld na een lange en rustige nachtrust van zeven uur af tot acht uur vanmorgen.
Net ook weer een volle bord spinazie op.
De spellingstest gaf veel goeds maar ook deze fout werd gemaakt.
Een sfeervolle avond is mijn wens. Lees elkaar maar gedichten voor!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten