De Rijn is bereikt. Om vier uur pas gaan fietsen, want het was een zeer aangename plek, waar de zon tot dan toe overdadig scheen. Een goede gelegenheid om mijn apparatuur die leeg aan het raken is weer wat van stroom te voorzien.
Mijn angst dat mijn nieuwe zonnepaneel niet goed zijn werk doet werd vandaag toch grotendeels teniet gedaan.
Reden om daarna en zo laat nog toch nog even te gaan fietsen was wederom omdat levensmiddelen ontbraken om tot morgenochtend te blijven.
Maar ik was tevreden over die rustige en toch productieve dag tot nu toe.
Alvorens naar de Rijn af te dalen moest eerst de beklimming nog afgemaakt worden.
Dat betekende nog wel een vijftal kilometers doortrappen en doorlopen.
En dan met de Rijn kom je in een heel andere wereld.
Even was ik gestopt om wat van die nostalgische rijnfoto's te maken en daar dwarsboomde ik een tegemoetkomende fietser die ook op reis was.
Het werd een interessant onderhoud met Henrik.
Onder andere vertelde hij dat hij vooral in dieren en planten geïnteresseerd was en niet in mensen, waarop ik stelde dat mensen toch ook hele leuke wezens zijn.
Hij was enkele dagen geleden vertrokken en had in totaal acht weken in eerste instantie, maar daarna nog meer tijd.
Hij wilde naar het uiterste westelijke puntje van Bretagne, waarop ik zei dat ik wel iemand kende in Bretagne.
We hebben in ieder geval adressen uitgewisseld, zodat ik nog eens kan polsen hoe het over een tijdje met hem ervoor staat.
De beloofde foto van de Rijn.
Een kampeerplekje vinden aan deze rivier is niet zo vanzelfsprekend.
Een heel stuk was de oever zoals aan de overkant van bovenstaande foto: een dunne strook met alleen maar keien en ook geen toegang mogelijk.
Maar op een gegeven moment werd het anders.
Hier zag ik een mogelijkheid.
Maar nee, allemaal stekelige planten toen ik er doorheen liep.
Toen ben ik door een tunneltje onder de weg door gegaan om aan de overkant te kijken.
Zelfs een beetje eng zo door die spelonken van de aarde te lopen en middenin was het even schrikken toen een rooster onder mijn voeten geluid maakte.
Maar gelukkig geldt in dit land de Deutsche Gründlichkeit en zakte ik er niet doorheen.
Nee hoor, aan de overkant was ook niks dus verder gefietst.
Dit was beter:
Vanaf de tent is nu zo mijn uitzicht.
Heb een beetje twijfels in hoeverre dit een stukje privé is
Het lijkt gebruikt te worden als een parkeerplaats. Hiernaast is namelijk een tuintje.
Terwijl ik dit schrijf komt er juist een auto aan. SCHRIK, je zou het net meemaken.
Maar hij rijdt door.
Ik mag waarschijnlijk rustig gaan slapen hier zometeen en de blog afmaken.
Om nog even te vertellen wat een mooie vlinder vanmiddag op mijn knie is gaan zitten, wel een kwartier lang.
Piet wist meteen dat het " landkaartje" als naam had.
Zoekt plekken op waar fluitekruid groeit.
Iets verderop langs de weg stond dat ook, maar mijn kampeerplek was vooral bezaaid met deze
Zo geheten stellarea holostea oftewel grote muur.
En nu half tien begint de schemering te vallen.
Als ze morgen thuis zijn dan zal wel het wiedersehen zijn met Heidi en Sami.
GUTE NACHT FREUNDE.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten