De gemakkelijkste weg is het niet om vanaf Aken in rechte lijn via Monschau naar de Rijn te fietsen.
Meestal kies ik voor een vrij vlakke route die vanaf Roermond wat noordelijker loopt om dan al heel snel via het rijndal verder te gaan.
Maar nu ik toch al in Aken wat zuidelijker zit dan anders doe ik het maar een keer zo.
De weg naar Monschau, de Monschauer Strasse, genomen.
Het beloven pittige dagen te worden en vandaag was het al een voorproefje.
Veel kilometers waren het niet.
Tegen drie uur dreigde een buitje én er was een mooi bos, dus hupsakee, "Feierabend", zoals ze in Duitsland zeggen.
Ik denk maar zo, nu ik vijfenzestigplus ben mag ik best kortere fietsdagen maken.
Net zoals mijn broer Henk, die de pensioengerechtigde leeftijd heeft bereikt het in ieder geval kalmer aan gaat doen. Ik denk dat hij, zij het in mindere mate, ook nog wel in de toekomst blijft doen waar zijn hart ligt. Vandaag stuurde Jan uit Oss de foto van een artikel over Henks afscheid uit het Brabants Dagblad.
Piet vond het artikel online en heeft de link op deze blog gezet: artikelHenk
Vanmorgen ben ik ook al rustig begonnen. Zelfs nog even getwijfeld of ik niet de hele dag op die mooie plek kon blijven en de tent even alleen laten, terwijl ik Vaals onveilig kon maken met de accordeon.
Dat laatste idee durfde ik niet meer aan, sinds vanmorgen vanuit het niets twee geweerknallen te horen waren, waarna twee hertjes aan mijn tent voorbij schoten.
Onbegrijpelijk dat er in dit seizoen gejaagd wordt.
In Vaals bleek dat er geen echte voetgangerszone was, dus kwam het goed uit dat ik al mijn spullen had meegenomen.
Na bij de grens in een cafetaria mijn voorlopig laatste patatje genomen te hebben begon mijn Duitse avontuur.
Grappig vond ik dat her en der elektrische steppen geparkeerd staan.
Nu is het zeven uur en de sperziebonen hebben goed gesmaakt.
Ik ga me nog een paar uurtjes vermaken op deze plek, halverwege Aken-Monschau.
Gute Nacht, Freunde
Geen opmerkingen:
Een reactie posten