Vanmiddag ben ik weer in Franse sferen terechtgekomen en het voelt duidelijk anders.
De mensen zijn losser, gemoedelijker.
In Duitsland is het allemaal wat strakker.
Niet dat er vandaag niet heel veel gegroet werd op het fietspad parallel aan de Rijn.
Maar hier roepen sommigen me spontaan " BONNE ROUTE" toe. Het voelt dat ze me hier meer snappen.
Het was ook wel uitkijken op die fietspaden met mijn zwaar beladen fiets die nogal wiebelt. Ik moet er nog altijd aan wennen dat er zovelen mij voorbij rijden, wielrenners of mensen met e-bikes. Dat was een paar jaar geleden nog niet zo.
Bellen wordt zelden nog gedaan, ik heb er zelf ook geen op deze fiets. Dus dan hoor ik af en toe een geschreeuw of gemopper of helemaal niets.
Het is wel mooi dat je zo helemaal door de natuur je een weg kunt banen naar het zuiden. Maar altijd zo fietsen vind ik saai. Ik zie ook graag huizen, auto's, winkels. Kortom meer levendigheid.
Net als gisteren dacht ik weer vroeg een plekje te hebben toen ik kwart over drie, net de Franse grens over, pal aan de Rijn een platgetrapt grasveld vond.
Het zonnepaneel in ieder geval vast uitgestald. Maar na ook weer een uur werd de dagetappe toch voortgezet.
Met het opladen van foto's voor de blog ging het namelijk zeer moeizaam en eigenlijk vond ik het ook te druk.
Alle fietsers zien me dan zitten.
Maar het plekje was wel bijna het aller oostelijkste puntje van Frankrijk, zoals dit kaartje laat zien.
Van het kaartje staat ook nog af te lezen dat het nog 494 kilometer was tot de Grote Sint Bernard.
Die had ik maar ingetoetst als mogelijk tussendoel van deze reis.
Oeps, het kriebelt op mijn borstkas. Ja hoor, een teek(je).
Eerst eruit halen
Dat is tegenwoordig snel gebeurd met dit "schepnet".
Tussendoor ontwikkelen zich dus allemaal plannetjes, maar eerst moet ik maar eens zorgen tot Bazel te komen.
Het plekje waar nu de tent staat is lekker ruim. Niet te hoog gras en ook geen te wilde bomengroei.
Maar hopelijk wel genoeg beschutting voor als er wind met de verwachte buien meekomt.
Het eten stond net te pruttelen toen een stel vriendelijke wandelaars met een grote hond eraan kwamen.
Heel belangstellend waren ze maar ze zeiden ook dat dit natuurgebied is waar eigenlijk niet gekampeerd mag worden.
Ze wensten me geen controle toe.
Maar echt bang ben ik daar ook niet voor. Wel heb ik dit keer mijn rotzooi daarom netjes geordend bij de tent gelegd, waar ik nu in lig.
De meeste muggen heb ik net als gisteren weer netjes buitengesloten.
Moge het weer een rustige nacht worden vol met interessante dromen, met andere woorden:
FAITES DE BONNES RÊVES.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten