Op tijd voor proviand gezorgd.Het vloog me aan al die vliegen maar teken zijn echt een probleem.

 Vandaag ben ik er niet ingetrapt om net als gisteren weer eindeloos te moeten fietsen om bij een winkel voor proviand te komen.

Aan de Moezel gekomen rond één uur wees Google me naar weer een REWEwinkel.

Vijf kilometer daarvoor omrijden was beter dan die twintig kilometer tot Boppard te  m o e t e n  afleggen.

Vanaf de Moezel was het weer flink klimmen om uit het dal te komen en dat voelde anders nu er géén druk achter zat.

Een veredeld fietspad mocht ik bestijgen, in afwachting van een geschikt plekje voor de middagboterham.

Maar het probleem was dat het er stikte van de vliegen die nogal agressief me aanvlogen.

Niet dat ze staken,maar ze vallen je gezicht aan.

Zelfs tijdens het fietsen vlogen ze nog mee.

Het genot van het boterhammen eten zou achter blijven bij de ergernis over die vervelende insecten.

Dus de (niet te grote) honger trotserend was ik doorgeklommen tot deze plek ,zes kilometer vanaf de Moezel,waar een zitproef van een kwartier uitwees dat het hier met de vliegen wel te doen was.

Mijn huis was snel weer opgebouwd.

Ondertussen werd ik gewaarschuwd door veel gevaarlijkere insecten.

Een bultje op mijn achterbeen duidde op een teek.

Snel de tekentang gepakt en hem eruit gehaald.

Even later liepen tot tweemaal toe kleine teekjes over mijn arm die ik er nog af kon blazen.

En dat terwijl mijn ovenbenen nog vol zitten van de bloedplekken.Eergister is er namelijk een hele discot(h)eek neergestreken van wel zeker twintig miniteken.

Zo goed en zo kwaad als ik kon had ik die eraf kunnen krabben.

Deze hele kleine blijken niet gevaarlijk te zijn, dus maak ik me maar geen zorgen.

Maar zeker is dat deze reis niet ontbloot is van gevaren waar je de rest van je leven last van kunt hebben.

Voordat het één uur werd was het een vrij rustige tocht die vooral afdaalde.

Na een kilometer of tien bereikte ik een vrij grote plaats waar ik heel veel moeite en navraag moest doen om een café te vinden.

Het enige café dat er was was kwart over elf nog maar net open, maar koffie was er en de bediening was uiterst vriendelijk.

Op

Op het gebouw tegenover viel mij deze mooie zonnewijzer op.

Morgen zal ik Boppard aan de Rijn, wat nu nog dertien kilometer is, wel halen.

Van het stel dat ik wil verrassen met mijn(weer) onverwachte komst werkt Sami in deze plaats.

Misschien kunnen we elkaar morgen in zijn pauze daar wel alvast ontmoeten, zoals dat eerder al gebeurde.

Vandaar is het dan nog zo'n vijfentwintig kilometer naar hun huis, waarvan de laatste vijf klimmend zijn.

Je leest morgen wel hoe en of de ontmoetingen gaan plaatsvinden.

Hier nog even een tip van wat je met een fiets allemaal wel niet kunt vervoeren.

God groet U, zuivere bloeme.