Het klopte allemaal precies vanmorgen, maar het had ook verkeerd kunnen gaan. Op een haar na hadden we elkaar kunnen mislopen.
Via het fietspad tussen het kanaal van de Brüche en de Brüche zelf kwam ik na elk kilometer fietsen vanaf mijn kampeerplek precies uit op de Rue de la Gare in Ernolsheim, de straat waarvan ik me herinnerde dat daar het huis van Michel en Annie staat.
Al verschillende keren eerder was ik bij hen geweest, maar wat nu precies hun huis was? Even kijken in mijn adressenboekje dus.
Laat het daar helemaal niet in staan.
Dus het werd een zoektocht die beëindigd werd toen twee mensen, die toevallig hun hek uitkwamen om te gaan fietsen mij zagen zoeken en mij herkenden.
Net op het juiste moment dus, een minuut later zouden we elkaar gemist hebben en had ik misschien nog even gewacht om dan verder gefietst te zijn, zonder het weerzien.
Daar heb je Michel, die al een paar keer in deze blog voorgekomen is bij ontmoetingen in de Ardèche. Hier op zijn erf in Ernolsheim.
Ik werd heel hartelijk ontvangen, kreeg meteen koffie aangeboden en tussen de middag de eerste warme maaltijd, vanavond zeven uur volgde de tweede, zoals het de Fransen betaamt.
Voor vanavond was er een bijeenkomst hier in huis gepland van geloofsgenoten, en Michel nodigde mij uit om ook deel te nemen.
Nou, zojuist is die achter de rug, zodat het wat laat geworden is voor de administratie.
Het bestond uit het bestuderen van een stukje bijbel, plus zingen, plus gebed.
Ik voelde me erin thuis en had zelf onder andere aangekaart dat het voor mij deze reis zoals in andere reizen belangrijk is te voelen dat ik gedragen word, dat ik me verbonden voel.
Het moet wel de zegen van boven hebben, anders gaan dingen niet goed. Het moet lopen, met andere woorden.
Dus ik zie wel hoe ik verder ga hierna. Het wordt waarschijnlijk eerst Bazel en daarna is nu de Grote Sint Bernard een doel, waar bevriende herders met hun kudde schapen lopen.
Blij ben ik met de ingeving om het breiwerk waar ik mee bezig ben onderweg voor het grootste gedeelte hier te laten, zodat zij het van de zomer als ze naar de Ardèche gaan mee kunnen nemen voor mij.
Dat scheelt een hoop volume en gewicht voor de rest van de reis
Alleen de tweede mouw, waar ik nu mee bezig ben gaat nog mee.
Voor de warmte heb ik m waarschijnlijk niet nodig, ook al blijf ik langer op reis. We gaan vier zomermaanden tegemoet.
Michel gaat elke dag voor zijn conditie een half uur fietsen. Tevens is dat meditatie voor hem. Of ik mee wilde vandaag. We gingen een uur omdat hij me onder andere deze kapel wilde laten zien.
Van binnen ziet het er onder andere zo uit.
Het gewelfde plafond.
Een tafereel waarbij je je van alles kunt voorstellen.
Volgens zijn zeggen dateert deze kapel van de elfde eeuw. Wordt nu niet meer als zodanig gebruikt.
In een ander dorp vond hij dit kasteel de moeite waard om te bezichtigen.
De twee voorste torens dateren uit de Middeleeuwen, deel uitmakend van een deels afgebroken kasteel. Daarvoor in de plaats is in de zeventiende eeuw het huidige bouwwerk neergezet.
Nog even een foto gemaakt van Michel toen we weer verder gingen fietsen.
Terugfietsend via het kanaal vertelde hij dat wat nu fietspad is oorspronkelijk de trekweg was.
Paarden en mensen trokken via dit pad de boten door het kanaal heen wat gegraven moet zijn in de zeventiende eeuw onder Lodewijk de Vijftiende.
Het oorspronkelijke doel van het kanaal was om bouwstenen vanaf een afgraving naar Straatsburg te transporteren, waar een citadel gebouwd werd.
Zo zie je maar weer. Een stukje geschiedenis wordt herleefd hier.
Inmiddels is het kwart voor twaalf. Tijd om af te sluiten voor vandaag, alvorens vandaag morgen is geworden.
BONNE NUIT.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten